Prestigio Multiphone PAP4040 DUO - test

4-calowy ekran o rozdzielczości 800 x 480 pikseli nie jest szczytem technologii stosowanej we współczesnych urządzeniach. Kąty widzenia są słabe, a kolory wyblakłe. Smartfon na tle konkurencji od strony technicznej wyróżnia się w zasadzie jedynie obsługą dwóch kart SIM. Element ten budzi skrajne emocje. Jedni nie widzą w nim sensu, drudzy uważają, że jest przydatny. Ja należę do tej drugiej grupy.

Zastrzeżenia mam jedynie do umiejscowionych nieco za nisko przycisków dotykowych. Podczas testów przekonałem się, że działają fatalnie. Niejednokrotnie przycisk nie reagował od razu i trzeba go było nacisnąć kilka razy. Moim zdaniem lepiej spisałyby się przyciski na ekranie dotykowym, biorąc pod uwagę to, że smartfon działa pod kontrolą systemu operacyjnego Android 4.0 Ice Cream Sandwich.

W PAP4040 znajdują się jedynie trzy fizyczne przyciski: jeden służy do włączania telefonu, a dwa pozostałe do zmiany głośności. Do ich działania nie mam uwag (reagują od razu). Skok jest wyczuwalny, a przycisk nie lata na wszystkie strony, co tylko potwierdza mają opinię o niezłym wykonaniu.

Rozumiem, że jest to urządzenie z niższej półki cenowej, jednak nawet mój wiekowy HTC Wildfire cechuje się znacznie lepszą jakością obrazu (oprócz rozdzielczości). Mało precyzyjny dotyk daje się we znaki tuż po uruchomieniu urządzenia. Czasami ekranu trzeba dotknąć kilka razy, żeby zadziałał. Czasami dotknięcie działa, ale tak jakbyśmy przesuwali palec po ekranie. Takie zjawisko jest dla mnie niedopuszczalne i absolutnie nie powinno występować. Przy dłuższym korzystaniu z telefonu daje się to we znaki i wyklucza wygodną pracę.

Niestety, pomimo zmiany języka na polski opcja ta nadal była widoczna w języku angielskim. Dla niektórych może to być utrudnienie, ale do skonfigurowania nie potrzeba wielkiej znajomości tego języka. Podobnie jest z pozostałymi opcjami dodanymi przez Prestigio. Dla mnie jest to wada nie z powodu samego angielskiego, ale niespójności interfejsu. Skoro ustawiam język polski, to chcę mieć go w całym systemie. W Prestigio, niestety, nie jest to możliwe.

Oprócz opcji dotyczących dwóch kart SIM producent dodał też profile audio (które dla mnie są zbędne i nigdy z nich nie skorzystałem) oraz opcję włączania i wyłączania telefonu o określonych godzinach. Po co taka funkcja? Nie mam pojęcia. Mogę się jedynie domyślać, że chodziło o oszczędność baterii. Wystarczy ustawić godzinę, o której telefon ma się wyłączyć, i to wszystko. Jeśli ustawimy również, kiedy telefon ma włączyć się ponownie, zrobi to o określonej godzinie. Działa to, tak jak powinno, jednak moim zdaniem jest zupełnie zbędne.

Ostatnim elementem interfejsu, który różni się od tradycyjnego, jest dialer. Nie jest to wielka zmiana, bo dotyczy obsługi dwóch kart SIM. Pozostałe elementy sa takie same jak w czystym Androidzie. Dla mnie jest to zaleta, dla fanów nakładek będzie to wada. To już kwestia gustu i osobistych preferencji.

Miłym akcentem jest także dodanie sporej liczby dodatkowych aplikacji i gier. Wśród nich można zaliczyć pakiet Office Suite Pro, czytnik kodów QR bez reklam, znane i lubiane Angry Birds czy szachy.

Wydajność

Smartfon Prestigio został wyposażony w jednordzeniowy procesor MediaTek MT6575 o taktowaniu 1 GHz (Cortex-A9), układ graficzny PowerVR SGX531 oraz 512 MB pamięci RAM. Jak wspomniałem na początku, takie połączenie teoretycznie powinno zapewnić płynną prace telefonu. W praktyce jednak bywa z tym różnie. Przemieszczanie się po elementach interfejsu nie stanowi większego wyzwania. Czasami widać spowolnienia przy animacji wchodzenia do menu, ale to wszystko. Przewijanie pulpitów czy inne czynności odbywają się bez przycięć.

Na telefonie da się zagrać w tytuły 3D, ale nie ma co oczekiwać całkowitej płynności. Zdarzają się zawieszki i przestoje, które znacząco utrudniają rozgrywkę. Procesor w teorii odtwarza też wideo w rozdzielczości 720p. W praktyce lepiej tego nie próbować, jeśli nie chce się oglądać pokazu slajdów. Przycina się nie tylko obraz, ale też dźwięk, co zwyczajnie uniemożliwia wygodne oglądanie. Odtwarzany przeze mnie klip miał długość zaledwie 5 minut, więc nie można tego zrzucić na duży rozmiar pliku. Niestety.

Jak wypada wydajność zmierzona w benchmarkach, widać poniżej. Wyniki były chyba do przewidzenia. Wszystkie plasują się na końcu stawki i odzwierciedlają to, czego doświadczyłem podczas codziennego użytkowania.

Momentami zastanawiałem się, czy dwa kubki połączone sznurkiem nie zapewnią mi lepszej jakości dźwięku. Co prawda, nie miałem problemów ze zrozumieniem rozmówcy, jednak po kilku minutach jakość dźwięku tak mnie denerwowała, że kontynuowanie rozmowy było niemożliwe. I to niezależnie od tego, czy dzwoniłem na telefon komórkowy, czy stacjonarny. Zawsze było tak samo. Na plus mogę zaliczyć jednak zasięg. Do tego elementu nie mam żadnych zastrzeżeń. Bywało, że tam gdzie inne telefony go gubiły, Prestigio nadal go utrzymywał. Podobnie jest z modułem GPS. Nie jest on może najszybszy, ale mieści się w ogólnie przyjętych normach. W pochmurny, deszczowy dzień w samochodzie złapał fixa po kilku minutach.

Sprawa wygląda zupełnie inaczej, jeśli weźmiemy pod uwagę odtwarzanie muzyki. O ile standardowy zestaw słuchawkowy nie nadaje się do niczego, to po podłączeniu lepszych słuchawek dźwięk jest w pełni zadowalający. Niestety, odtwarzacz w czystym Androidzie nie jest zbyt piękny ani intuicyjny, dlatego polecam inne programy. Niemniej jednak, obydwa rozwiązania będą zadowalające, jeśli chodzi o jakość dźwięku.

Warto też wspomnieć o niewątpliwej zalecie, jaką jest głośnik. Co prawda nikt nie będzie go używał do odtwarzania muzyki, ale nie zmienia to faktu, że jest głośny, a jakość dźwięku zaskakująco dobra. Sprawdzi się również przy korzystaniu z nawigacji - komunikaty głosowe będą wyraźnie słyszalne.

Do dyspozycji użytkownika oddano też radio FM. Działa ono całkiem nieźle, chociaż przy poruszaniu się potrafi gubić zasięg. To też po części wina tego, że anteną są słuchawki, więc na ten element można przymknąć oko. Przydatna może okazać się funkcja latarki, która wykorzystuje diodę z tyłu urządzenia. Świeci ona dość intensywnie i z pewnością będzie pomocna w ciemnościach.

Producent pomyślał o wielbicielach e-booków i dołączył preinstalowaną aplikację eReader Prestigio. W jej bibliotece znajduje się sporo tytułów darmowych (3 tys.), ja do testów pobrałem zbiór wierszy Asnyka. Jak to wszystko wygląda, zobaczycie na screenach poniżej. Osobiście jestem zwolennikiem czytania na papierze, więc takie aplikacje są dla mnie zbędne. Fani e-booków powinni być jednak zadowoleni, chociaż czytanie na 4-calowym ekranie nie należy do przyjemności.

Niestety, na tym kończą się niespodzianki, bo cała reszta wypada przeciętnie. Kolory na zdjęciach są wyblakłe, aparat często gubi ostrość, a w warunkach słabego oświetlenia pojawiają się bardzo wyraźne szumy. Poniżej znajdują się przykładowe zdjęcia. Dwa z nich zostały wykonane kamerą z przodu urządzenia.

Również nagrywanie filmów nie wypada najlepiej. Rozdzielczość 640 x 480 pikseli, format 3gp (którego nie da się zmienić) mówią same za siebie, co widać na klipie przedstawionym poniżej:

Mógłbym też zwrócić uwagę na cenę (ok. 800 zł), jednak jak na możliwości tego urządzenia i tak jest ona nieco za wysoka. Za 700 zł można kupić znacznie lepszego smartfona bardziej renomowanego producenta. Dobrym przykładem jest choćby LG Swift L7, który w sklepach internetowych kosztuje podobne pieniądze. Oczywiście nie oferuje on obsługi dwóch kart SIM, ale za to ma dużo bardziej wydajny procesor i o niebo lepszy ekran. Tak więc, ja osobiście nie polecam szczególnie modelu Multiphone PAP4040. Mogłaby być to jakaś alternatywa dla obecnych na rynku smartfonów Dual SIM, ale lepiej dołożyć ok. 150-200 zł do wyższego PAP4300, o którym niebawem więcej napisze Krzysiek.

Zalety:

[plus] niezły wygląd

[plus] dobrej jakości głośnik

[plus] obsługa dwóch kart SIM

[plus] sporo dodatkowych aplikacji

[plus] czytnik Prestigio eReader i dostęp do 3 tys. darmowych książek

Wady:

[minus] fatalne kąty widzenia

[minus] nieprecyzyjny dotyk

[minus] kiepska jakość rozmów

[minus] mało wydajny procesor

[minus] nie do końca przetłumaczony interfejs