Producencki wyścig zbrojeń - to nie tylko zalety

Od dłuższego czasu obserwujemy, jak najpotężniejsi producenci prześcigają się w technologiach używanych do budowy coraz nowszych smartfonów. Czy taki wyścig jest zawsze zdrowy dla konsumenta?

Teoretycznie tak, w końcu nie ma nic lepszego niż rozwój. Rynek się napędza, klient otrzymuje duży wybór mocno różniących się od siebie telefonów, a ciągła konkurencja sprawia, że producenci dbają o to, by w ich portfolio znajdowały się coraz lepsze urządzenia. Każdy więc powinien być zadowolony. Okazuje się jednak, że w tym wyścigu zbrojeń pojawiają się problemy, które pozostają wciąż nie rozwiązane, a z każdym miesiącem dochodzą kolejne.

Z jednej strony cieszę się, że producent wkłada dużo wysiłku w rozwój technologii, które później stosuje w swoich smartfonach. Przykładowo, Samsung stawia na własne, bardzo wydajne procesory i wyświetlacze Super AMOLED Plus. Zwykle jednak coś dzieje się kosztem czegoś, dlatego decydując się na przykład na Samsunga Galaxy S II, musimy zrezygnować z trwałości i najdoskonalszego wykonania, które charakteryzuje m.in. HTC. Znajdą się zawsze głosy, że tajwański producent wcale idealny nie jest pod tym względem, a Samsung - wbrew pozorom - nie sprzedaje taniego plastiku. I dobrze, są to przecież rzeczy podlegające kwestii gustu.

Z drugiej strony zbyt bogata oferta smartfonów może utrudnić wybór użytkownikowi (m.in. ten temat poruszę jeszcze w najbliższym czasie). Ponieważ nie ma idealnego urządzenia, musimy zdecydować się takie, którego możliwości w jak największej części pokrywają się z naszymi oczekiwaniami. Raczej nigdy nie osiągniemy 100% satysfakcji, bo a to aparat mógłby być lepszy, a to obudowa taka jak w innym modelu czy ekran o wyższej rozdzielczości. Nieliczni tylko znajdą dla siebie smartfona idealnego – takim zazdroszczę.

Wspólnym problemem jest zwykle bateria. Czas pracy akumulatora nie dość, że jest obecnie niesamowicie przekłamywany, to jeszcze realnie słaby niemal w przypadku każdego nowego smartfona. Pamiętam, jak wymieniałem jeden ze swoich starszych HTC na Desire HD. Wydawał mi się doskonały – smukły, wystarczająco ciężki, z dużym ekranem i stosunkowo szybki. Dlaczego jednak zastosowano w nim baterię o pojemności zaledwie 1230 mAh? Dlaczego w najnowszych dziś smartfonach, takich jak HTC Sensation, Samsung Galaxy S II czy Nokia N9, stosuje się akumulatory o pojemności około 1500 mAh?

Bez względu na to, jakie kupi się urządzenie, czas jego pracy jest stały, mizerny. Przy bardzo intensywnym użytkowaniu mało który dziś smartfon wytrzyma od rana do wieczora. Oczywiście są wyjątki, ale to wciąż skromna liczba telefonów. HTC EVO 3D niewiele różni się od HTC Sensation - ma stosunkowo dużo większą pojemność baterii, ale wcale nie działa od niego wiele dłużej. Okazuje się, że nie warto sugerować się danymi dotyczącymi czasu pracy baterii podanymi przez producenta. Najgorsze jednak jest to, że wyścig trwa, a o baterie jeszcze nikt nie zadbał - można powiedzieć, że w tym aspekcie stoimy w miejscu.

Jeśli już znajdziemy najbardziej pasujące urządzenie, przyjdzie się na końcu zmierzyć z marnym czasem pracy baterii. Myślę, że wiele osób nie decyduje się na smartfona (a szkoda) właśnie z tego powodu. Dlaczego producenci ścigają się na wydajność układów swoich telefonów, jest jasne. Trudno zrozumieć jednak, dlaczego stosują akurat takie baterie. Słyszymy o nadchodzących rdzeniach, 1,5 GHz procesorach Qualcomma, jeszcze lepszych wyświetlaczach i układach graficznych. Ale czy ktoś słyszał o realnych planach rozwiązania problemu czasu pracy baterii?

[ankieta id="99"]