HTC Titan - po prostu tytan! [test]

HTC Titan — specyfikacja, zestaw, wygląd i wykonanie

Specyfikacja

HTC Titan na tle innych modeli z mobilnymi okienkami wyróżnia się wielkim, 4,7-calowym ekranem, procesorem o taktowaniu 1,5 GHz oraz aparatem 8 Mpix z sensorem BSI. Reszta wyposażenia jest standardowa. Smartfon obsługuje 3G z HSPA (do 14,4 Mbps), WiFi w standardach b, g i n, DLNA, ma Bluetooth 2.1 z EDR i odbiornik GPS.

Użytkownik ma do dyspozycji 16 GB wbudowanej pamięci, a brak obsługi kart pamięci rekompensuje połączenie z dyskiem sieciowym SkyDrive (25 GB w chmurze na zdjęcia i dokumenty). Na pokładzie są też: żyroskop, akcelerometr, kilka czujników czy 512 MB pamięci RAM.

Wyposażenie jest niezłe, ale brakuje wodotrysków dostępnych w najnowszych Androidach, takich jak: dwurdzeniowy procesor, obsługa HSPA+/LTE, moduł NFC czy WiFi z funkcją WiFi Direct bądź nowszy Bluetooth 3.0. Nie ma również portu HDMI, który nie jest jeszcze wspierany przez Windows Phone.

Pełna specyfikacja:

• Wymiary: 70,7 x 9,9 x 131,5 mm
• Waga: 160 g
• GSM/GPRS/EDGE 850/900/1800/1900 MHz
• WCDMA/HSPA 850/900/2100 MHz
• 4,7-calowy ekran LCD o rozdzielczości WVGA (480 x 800)
• Układ Qualcomm Snapdragon S3 Class QSD8255 o taktowaniu 1,5 GHz
• 512 MB pamięci RAM,
• 16 GB wbudowanej pamięci flash
• Aparat 8 Mpix z ogniskową 28 mm, sensorem BSI, podwójną, diodową lampą doświetlającą
• Możliwość nagrywania wideo w jakości 720p
• WiFi b/g/n, DLNA
• Bluetooth 2.1 z EDR i A2DP
• Odbiornik GPS z A-GPS
• Żyroskop, cyfrowy kompas, akcelerometr (G-Sensor)
• Czujnik światła, czujnik zbliżeniowy
• Bateria o pojemności 1600 mAh
• Czas rozmów: do 710 min po 2G i do 410 min po 3G
• Czas czuwania: do 360 godz. po 2G i do 460 godz. po 3G

Zawartość zestawu

HTC Titan, który trafił w moje ręce, nie był egzemplarzem sprzedażowym. Objawiało się to tylko tym, że telefon i akcesoria znajdowały się w białym pudełku (jego zawartość nie rożni się od zestawów dostępnych w sklepach i salonach operatorów).

Poza wielkim smartfonem HTC opakowanie zawierało:

• ładowarkę sieciową HTC,
• kabel USB do transmisji danych i ładowania,
• zestaw słuchawkowy z pilotem i dodatkowymi gąbkami,
• kartę gwarancyjną,
• krótką instrukcję obsługi,
• pakiet ulotek promujących Windows Phone i HTC Sense.

Zawartość zestawu jest typowa dla telefonów HTC — nie ma powodów do zachwytu. Na jakość akcesoriów nie można jednak narzekać.

Wygląd i obudowa

HTC Titan według mnie jest po prostu ładny. Może nie różni się stylistyką od pozostałych modeli HTC i mocno przypomina Desire HD, ale to mi odpowiada. Kanciaste kształty sprawiają, że sporych rozmiarów Windows Phone wygląda dużo ładniej niż jego odpowiednik oparty na Androidzie — Sensation XL, nieco na siłę zaokrąglony.

Czarny Titan prezentuje się moim zdaniem stylowo. Jego przedni panel jest gładki, a przy wyłączonym ekranie i przyciskach dotykowych Windowsa wygląda jak jednolita tafla szkła. W obudowie nie ma żadnych udziwnień, a przyciski, umieszczone standardowo, są dopasowane kolorystycznie do reszty. Wygląd to rzecz gustu, więc nie każdy musi się zgodzić z moją oceną.

Producent wyposażył Titana w 4,7-calowy ekran. Dużo osób zadaje sobie pytanie, czy z telefonu w ogóle można wygodnie korzystać. 4,3-calowa przekątna z Galaxy S II to za dużo dla większości użytkowników, a co dopiero 4,7 cala.

Moim zdaniem nie jest aż tak źle. Titan nie jest wiele większy niż Desire HD, ale różnica jest zauważalna. Mam duże dłonie i wygodnie obsługiwałem go jedną ręką. Pomaga w tym prosty interfejs Windows Phone’a, ale sam rozmiar telefonu daje o sobie znać w kieszeni.

Odradzam Titana osobom o mniejszych dłoniach, szczególnie kobietom. 4,7-calowy ekran, zamiast uprzyjemniać korzystanie z multimedialnych funkcji i przeglądanie Sieci, może stać się źródłem problemów. Czasami w powiedzeniu: małe jest piękne jest sporo prawdy, a małe przy tytanie HTC wydają się takie modele, jak iPhone 4/4S czy Nokia N9, które mają optymalne rozmiary.

Pod względem wykonania telefon przypomina HTC Sensation. Telefon, niczym żółw, pokryty jest skorupą (cała tylna część obudowy). Jest ona zakładana od przodu i idealnie dopasowana do reszty. Po jej ściągnięciu widoczne są wnętrze oraz wystający ekran — na szczęście pokryty po bokach gumowanym tworzywem, nie ma więc obaw o jego uszkodzenie podczas codziennego korzystania.

Wielka pokrywa została wykonana z anodowanego aluminium, a na jej górnej krawędzi i u dołu znajdują się wstawki z gumowanego tworzywa. Za nimi ukryte są anteny modułów łączności bezprzewodowej (WiFi, GSM/3G), a dolna część dodatkowo zapobiega ślizganiu się urządzenia w dłoni. Jedyna wystająca część to wybrzuszenie na obiektyw aparatu, a grawerowane logo HTC jest niemal niewidoczne.

Wykonana z anodowanego aluminium obudowa jest odporna na uderzenia i porysowania, ale ma jedną drobną wadę. Jej krawędzie są z przodu ostro zakończone. Gdy nosi się telefon w kieszeni z kluczami czy drobnymi, obudowa może się o nie ocierać, co prowadzi do starcia warstwy tlenu i odsłonięcia „gołego” aluminium.

Przedni panel tradycyjnie pokryty jest szkłem Gorilla Glass, znanym z wytrzymałości. Porysowania i uderzenia mu niestraszne. Szkoda tylko, że nie zostało ono powleczone warstwą zapobiegającą smużeniu się wyświetlacza, tak jak jest w Sensation.

Ekran

Smartfon został wyposażony w 4,7-calowy ekran o rozdzielczości 480 x 800. We wstępie zwracałem uwagę na to, że może być ona zbyt mała dla tak dużej przekątnej ekranu. Już po pierwszym kontakcie z telefonem okazało się, że moje obawy były nieuzasadnione.

Ekran LCD został specjalnie opracowany przez HTC, które postarało się, aby piksele były maksymalnie wygładzone. Można je dostrzec tylko po dokładnym wpatrzeniu się w ekran z bardzo bliskiej odległości. W przeciwnym razie nie ma mowy o dostrzeżeniu pojedynczych pikseli, nawet podczas wyświetlania czarnego tekstu na białym tle (chyba że czcionka jest bardzo drobna).

Ekran cechuje się wysoką jasnością i dobrą widocznością w promieniach słonecznych. Nieźle wyglądają również kolory wyświetlane przez Super LCD, ale na tle AMOLED-ów (Super AMOLED-ów Samsunga i Sharpa stosowanych w Nokiach) będą one się wydawać wypłowiałe i nieco blade. Kontrast jest utrzymany na dobrym poziomie, drobne zastrzeżenia mam tylko do głębi czerni. Przy maksymalnej jasności jest ona szarawa, ale w ekranach LCD nie da się tego przeskoczyć.

Reakcja panelu na dotyk jest bezbłędna (podobnie jak w innych Windows Phone’ach), odpowiedź — szybka i czuła. System świetnie interpretuje gesty, a całość jest niezwykle precyzyjna. Dzięki temu pisanie na Titanie czy gra na dotykowym ekranie są przyjemnością. Pod tym względem mobilny Windows wypada dużo lepiej niż Android, a jedyną konkurencją wydają się iPhone’y.

Ekran w Titanie może nie zapewnia takiej jakości obrazu jak AMOLED-y czy matryce IPS, ale naprawdę nie jest źle i mogę śmiało stwierdzić, że HTC tym razem bardzo się postarało.

Kontynuuj czytanie na kolejnych stronach: