IMEI to najogólniej rzecz biorąc coś w rodzaju numeru seryjnego telefonu, pozwalającego zidentyfikować konkretny aparat. Przy włączeniu telefonu numer ten jest przesyłany do sieci GSM, co może posłużyć np. do zablokowania aparatów, które zostały skradzione... albo do śledzenia użytkownika i zbierania w ten sposób danych do działań marketingowych.
IMEI to najogólniej rzecz biorąc coś w rodzaju numeru seryjnego telefonu, pozwalającego zidentyfikować konkretny aparat. Przy włączeniu telefonu numer ten jest przesyłany do sieci GSM, co może posłużyć np. do zablokowania aparatów, które zostały skradzione... albo do śledzenia użytkownika i zbierania w ten sposób danych do działań marketingowych.
Brytyjska firma Path Intelligence opracowała już technologię, dzięki której można na podstawie numeru IMEI śledzić np. drogę klienta w hipermarkecie. Polega ona w skrócie na śledzeniu aparatów, jakie mają przy sobie klienci, za pomocą specjalnie rozmieszczonych anten i określaniu położenia na podstawie pomiaru odległości od trzech z tych anten. Rozróżnienie konkretnych osób jest zaś możliwe właśnie poprzez identyfikację po numerze IMEI.
Mimo tego jednak, że IMEI pozwala dosłownie śledzić każdy nasz krok, nie stanowi zdaniem GIODO danych osobowych. Na jego podstawie nie jest bowiem możliwe zidentyfikowanie konkretnej osoby, nawet jeśli miałoby się wgląd do baz danych operatorów GSM - telefon można w końcu sprzedaż, może zostać skradziony, a sam numer IMEI za pomocą odpowiednich narzędzi również można zmienić.
Jak jednak zauważa Michał Serzycki, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych - dla umów abonamentowych, gdzie znane są dane abonenta, można przyjąć, że mając nr IMEI i porównując go z nr karty SIM (przyporządkowanej do konkretnego abonenta), operator komórkowy może stwierdzić kto w danej chwili wykonał połączenie telefoniczne przy użyciu telefonu o zadanym numerze IMEI. W tej szczególnej sytuacji można byłoby traktować IMEI jako dane osobowe.