LG G3: pierwsze wrażenia

Żaden smartfon LG nie budził takich emocji, jak LG G3. Zainteresowanie jest w pełni uzasadnione. Nie dość, że G3 debiutuje na rynku z ceną niższą niż porównywalne urządzenia konkurencji, to jeszcze ma nieco lepszy hardware. Paradoksalnie, wielu uważa, że to właśnie lepsze podzespoły mogą być piętą achillesową nowego flagowego urządzenia LG.

Im dłużej patrzę na LG G3, tym bardziej podoba mi się wzornictwo tego urządzenia. Świetnie prezentuje się front urządzenia, który niemal w całości jest zajęty przez ekran. Boczne ramki są bardzo wąskie, a pod wyświetlaczem jest pasek w kolorze tylnej pokrywy. Tył urządzenia dobrze udaje, że jest z metalu. Trzeba wziąć telefon do ręki by zyskać pewność, że jest plastikowy. Po oficjalnej prezentacji zastanawiałem się, czy wprasowana w plastikową pokrywę baterii metalowa folia z czasem nie będzie się ścierać. Pewności nadal nie mam, ale po kilku dniach korzystania z telefonu mam do tego rozwiązania trochę więcej zaufania.

Można bardzo długo wpatrywać się w 5,5-calowy ekran QHD w poszukiwaniu pikseli, ale nie ma szans, by zobaczyć je bez lupy. Fajnie, ale jeśli nie korzysta się z LG G3 z nosem przylepionym do wyświetlacza, korzyść z zastosowania QHD zamiast FullHD jest żadna. Nikt nie przekona mnie, że na 5,5-calowym ekranie potrzebujemy czegoś więcej, niż 1080p.

Obraz na ekranie cieszy jednak oczy. Kolory są nieźle odwzorowane a kąty widoczności zdecydowanie lepsze niż w LG G2 i – choć nieidealne – są w pełni satysfakcjonujące. Przydałoby się nieco jaśniejsze podświetlenie, bo w mocnym słonecznym świetle obraz na ekranie jest słabo widoczny, ale skłamałbym pisząc, że jest nieczytelny.

Interfejs LG G3

Snapdragon 801 i 2GB pamięci RAM powinny gwarantować płynną pracę LG G3 i wysoką responsywność systemu. Przez większość czasu telefon rzeczywiście działa bez zarzutu, ale z animacji w interfejsie od czasu do czasu wypadają klatki. Być może powodem jest wciąż niedopracowane oprogramowanie (nadal są nawet błędy w tłumaczeniu niektórych opisów), być może winna jest rozdzielczość QHD.

Zdążyłem już uruchomić kilka gier na LG G3. Większość działa dobrze, jednak w najbardziej wymagających pojawiają się drobne lagi. Doskonałym przykładem jest GTA San Andreas. Ten tytuł na każdym z tegorocznych flagowców od czasu do czasu zwalniał, gdy detale były ustawione na maksimum. Na smartfonie LG jest to jednak najbardziej widoczne. Gra wyraźnie zwalnia, gdy na ekranie dużo się dzieje. Przyjemność z rozrywki odbierał też pasek z przyciskami funkcyjnymi, który z jakiegoś powodu nie chciał się schować (w innych grach nie jest widoczny). Dobrze wróży natomiast sprawność w odprowadzaniu ciepła – nie grałem co prawda długo, ale w tym czasie G3 było co najwyżej ciepłe.

Wydajności jeszcze nie oceniam – potrzebne są szczegółowe testy i na pewno poświęcę im osobny wpis.

13Mpix aparat z optyczną stabilizacją obrazu zapowiada się naprawdę nieźle. Zresztą to nie tylko moje zdanie – koleżanka z Fotoblogii również pozytywnie ocenia pierwsze kadry, jakie przechwyciła G3. Laserowy fokus działa szybko i radzi sobie nawet w słabym świetle. Także automatyka działa bez zastrzeżeń. Bardzo podoba mi się interfejs aparatu. Projektanci uprościli go i wywalili wszystkie zbędne funkcje i bajery. Efekt? Zdjęcia robi się szybko i wygodnie.

Z zewnątrz i od środka LG G3 wydaje się bardzo ciekawym urządzeniem. Widać, że zarówno projektanci, jak i osoby odpowiadające za użyteczność systemu przyłożyli się do pracy. Wzornictwo jest ciekawe, jakość wykonania bardzo dobra, ekran ładny, bateria wydajna a interfejs funkcjonalny.

Po pierwszych testach widać jednak, że G3 jest urządzeniem o niższej wydajności niż smartfony konkurencji. Być może to kwestia oprogramowania, ale podejrzewam jednak zbyt dużą rozdzielczość. Oczywiście klatki wypadające raz na jakiś czas z niektórych systemowych animacji nie są wielkim problemem, ale mówimy jednak o flagowym urządzeniu i trzeba od niego oczekiwać dużo.

Na tę chwilę wiążę jednak z G3 duże nadzieje i nie ukrywam, że używam go z przyjemnością.