Samsung Galaxy S III I9300 - test

Rozłożenie przycisków funkcyjnych (także tych dotykowych) i portów jest niemal takie samo jak w Galaxy S II. Wciąż brakuje niestety fizycznego spustu migawki aparatu. Na lewym brzegu umieszczono kontroler głośności, a po jego przeciwnej stronie włącznik służący również do wybudzania telefonu. Na górnej krawędzi jest gniazdo słuchawkowe Jack 3,5 mm oraz drugi mikrofon (system redukcji szumów). U dołu znajduje się główny mikrofon i port MHL.

Cały przedni panel pokrywa szkło Gorilla Glass 2, które od poprzedniej generacji różni się grubością (jest cieńsze przy zachowaniu takiej samej wytrzymałości). Pod panelem jest fizyczny przycisk Home, a po jego bokach przyciski dotykowe Menu i Wstecz. Bardzo się cieszę, że Samsung nie zdecydował się na ich likwidację (jak w Galaxy nexusie) lub zastąpienie przez dotykowy panel znany z One X. Dzięki temu klawisz Menu zawsze jest pod ręką, nie trzeba go szukać po ekranie.

W porównaniu z poprzednimi modelami Samsung zapowiedział poprawę jakości wykonania komórki, a do jej tworzenia wykorzystał materiał o nazwie Hyperglaze. Niestety, moje pierwsze wrażenia były zbyt optymistyczne. Galaxy S III, mimo starań producenta, daleko do jakości Lumii 800, Lumii 900 czy HTC One X, które również wykonane są z tworzywa sztucznego. Z drugiej strony komórka jest bardzo lekka, a sam materiał – co trzeba oddać Samsungowi – dość odporny na porysowania i otarcia. Nie zmienia to jednak faktu, że można go porysować, a po dłuższym czasie mogą pojawić się wytarcia. Już po dwóch tygodniach testów na obudowie pojawiły się drobne ryski, ale na białej obudowie nie są zbyt widoczne.

Dodam jeszcze o jednej ważnej nowości, która pojawiła się w Galaxy S III. Jest nią różnokolorowa dioda powiadomień, którą umieszczono w lewym górnym rogu komórki. Dzięki niej użytkownicy są wizualnie informowani o nieodebranych połączeniach, nowych wpisach znajomych czy konieczności podpięcia ładowarki. Co ciekawe, została ona ulokowana pod warstwą plastiku, dzięki czemu prezentuje się bardzo dobrze.

Niestety, ma on również kilka wad. Pierwszą jest zastosowanie cieszącej się złą sławą matrycy PenTile, która składa się z pikseli RG i BG, a nie tradycyjnych RGB. W efekcie do wyświetlenia kolorów wykorzystujących wszystkie trzy podstawowe barwy (biały) używane są dwa piksele, a nie jeden. Powoduje to, że rzeczywista rozdzielczość jest nieco niższa niż deklarowane 720p. Pojedyncze piksele widoczne są po wpatrzeniu się w ekran i pod tym względem SGS III wypada gorzej niż HTC One X czy Swift 4X HD. W praktyce obecność PenTile nie jest jednak zbyt zauważalna i dla mnie nie jest to wielką wadą.

Drugą bolączką są nieco przesycone kolory. W stonowanym UI nie prezentują się one najgorzej, ale np. podczas przeglądania stron internetowych ta nienaturalność jest widoczna. Niektórym może to przeszkadzać i pod tym względem lepiej wypadają Super LCD 2 z One X czy True IPS HD z Swift 4X HD, które wykorzystują programowy silnik do dopasowywania kolorów. W Galaxy S III może irytować wpadający w błękitny/niebieski kolor biały. Wiedząc o tym Samsung w Galaxy S III umożliwił zmianę nasycenia kolorów. Użytkownicy wykorzystając z odpowiedniej funkcji mogą cztery poziomy nasycenia - Standardowe, Dynamiczne, Naturalne i Film, które odpowiednio podbijają kolory lub sprawiają, że są mniej jaskrawe i bardziej naturalne.

Patrząc na konkurencję wykorzystującą IPS-y, jestem gotów zaryzykować stwierdzenie, że nastąpiła przerwa w dominacji technologii OLED, która była kojarzona przez ostatnie lata z najlepszymi ekranami na rynku. Producenci udowodnili, że z IPS LCD można jeszcze sporo wyciągnąć i wcale nie muszą być one gorsze od Super AMOLED-ów. Ekran jest wielką zaletą Galaxy S III, ale część użytkowników może za lepsze uznać te z One X/Swift 4X HD, zapewniające podobnej jakości kontrast i bardziej naturalne kolory. Oczywiście, podczas oglądania materiału wideo czy zdjeć HD Super AMOLED jest bezkonkurencyjny.

Podczas codziennego korzystania (ok. 1 godz. rozmów, wysłanie 50-60 wiadomości e-mail, przeglądanie serwisów społecznościowych przez stale włączone aplikacje, godzina surfowania w Internecie czy ok. 1,5 godz. słuchania muzyki) telefon wytrzymywał około 26-32 godz. W tym czasie funkcja SmartStay była włączona, synchronizacja po 3G stale działała, a podświetlenie ekranu ustawiłem na ok. 80%. To bardzo dobry wynik i wiele słabszych dwurdzeniowych smartfonów nie może pochwalić się takim czasem pracy na pojedynczym ładowaniu. Jedyną drobną wadą jest zauważalnie nagrzewająca się obudowa podczas ładowania telefonu.

Bez zarzutu działają też anteny. Galaxy S III podczas testów przeprowadzanych w podobnych warunkach lepiej utrzymywał zasięg niż Lumia 800 czy HTC Sensation. W miejscach, gdzie mój Sensation miał jedną kreskę zasięgu, Galaxy S III wskazywał aż o 2-3 więcej. Dużą zaletą jest obecność modułu HSPA+ o maksymalnej szybkości transferu do 21 Mb/s, ale upłynie jeszcze sporo wody w Wiśle, zanim w Polsce będzie można korzystać z takich prędkości.

Łączność

To inna mocna strona tego telefonu. Widać, że producent się postarał. WiFi pracujące w standardach a/b/g/n obsługuje funkcję WiFi Direct (szybkie nawiązywanie połączenie P2P). Jest też router WiFi, do którego dostęp uzyskuje się z poziomu ustawień WiFi. Tradycyjnie smartfon Samsunga oferuje certyfikat DLNA. Opcja ta z wykorzystaniem WiFi pozwala strumieniować do telewizora (lub centrum multimedialnego) takie treści, jak zdjęcia, filmy czy muzyka. Jego obsługa możliwa jest poprzez oprogramowanie AllShare Play.

Telefon standardowo obsługuje GPS, które wspierane jest przez rosyjski system GLONASS. Moduł działa dobrze, a przy zimnym starcie czas odszukiwania satelitów rzadko przekraczał 2 min (w pochmurny dzień). Używając A-GPS, można znacznie skrócić czas odnajdywania pozycji, wykorzystując do tego maszty sieci komórkowych czy pobliskie sieci WiFi. Podczas określania pozycji telefon może również używać elektronicznego barometru, który nanosi dane o względnej wysokości (takie rozwiązanie znajduje się też w Galaxy Nexusie).

Najciekawszą nowością jest S Beam, które wykorzystuje moduł NFC i WiFi. Po zbliżeniu dwóch Galaxy S III można szybko wysłać kontakty, zdjęcia, a nawet treści multimedialne (muzykę i filmy), co nie jest możliwe w Android Beam (funkcja również dostępna w Galaxy S III). Całość miałem okazję testować podczas wizyty w siedzibie Samsunga. Główna jej zaleta to zastąpienie transmisji poprzez Bluetooth dużo szybszym WiFi. Niestety, na razie funkcji mogą używać tylko osoby mające Galaxy S III. Znacznie ogranicza to jej wykorzystanie, a szkoda.

Na pokładzie Galaxy S III jest też MHL, które łączy funkcje portu HDMI i USB oraz modułu Bluetooth 4.0 obsługującego standard apt-X (wykorzystywany do bezprzewodowej transmisji dźwięku wysokiej jakości). Szkoda tylko, że aby cieszyć się możliwościami HDMI należy kupić odpowiednią przejściówkę, której Samsung konsekwentnie nie dodaje do flagowych komórek.

Nowy UI widoczny jest już na ekranie blokady. U dołu znajdują się cztery skróty odsyłające do najczęściej używanych funkcji. Można je oczywiście dowolnie modyfikować, podobnie jak w nowych wersjach Sense UI. W porównaniu z rozwiązaniem HTC nie trzeba używać ekranowej obręczy - wystarczy "złapać" i przesunąć dowolną ikonkę. To samo dotyczy odblokowania ekranu. Użytkownicy nie muszą korzystać ze specjalnych przycisków, belek lub innych mechanizmów. Wystarczy przesunąć palcem po ekranie.

Nowością jest app drawer niemal taki sam jak w czystym Androidzie 4.0. Jest on podzielony na podstrony: Aplikacje, Widgety i Pobrane, które można edytować. Wybrane programy da się z poziomu menuusuwać, udostępniać znajomym, a nawet zdjąć z listy widocznych, siatkę - ręcznie modyfikować, ustawiać alfabetycznie. Można również skorzystać z alternatywnego wyglądu menu w formie prostej listy. Ze względu jednak na brak dodatkowych funkcji i konieczność ciągłego scrollowania nie mogłem znaleźć zastosowania dla tego typu widoku.

Z powodu użycia nowego Androida zmieniono mechanizm dodawania elementów na ekran główny. Moim zdaniem nie był to dobry krok. Mechanizm zaczerpnięty z ICS-a pozwala na szybkie przenoszenie elementów miedzy pulpitami czy umieszczanie ich od razu w folderach, ale po każdorazowym dodaniu skrótu/folderu panel znika. Dużo bardziej podoba mi się rozwiązanie w Sense 4.0, gdzie mimo mniejszego podglądu można od razu dodawać po kilka elementów.

Cechą charakterystyczną nowego UI mają być motywy, animowane tapety i dźwięki inspirowane naturą. Szczerze powiedziawszy, nie przekonały mnie one, a każdorazowe odblokowanie telefonu powoduje restart animowanych tapet. Pozytywne wrażenie robi za to motyw ekranu blokady, który imituje taflę wody. Po prostu chce się z niego korzystać. Inne drobne modyfikacje to dodanie przesuwanych skrótów do modułów łączności w panelu powiadomień i ulepszony widok wszystkich ekranów - można wybrać, który z nich ma być ekranem głównym.

Tradycyjnie już wraz z nowym UI Samsung wprowadził inne autorskie widżety. Są to:

• Alarm
• Mono audio
• Game Hub, czyli polecane gry na Galaxy S III
• Notatka S
• Kolory w negatywie
• Latarka
• Odtwarzacz muzyczny
• Odtwarzacz wideo
• Podwójny zegar analogowy
• Podwójny zegar cyfrowy
• Pogoda
• Radio FM
• S Zakładka
• Terminarz S
• Terminarz S (zadania)
• Yahoo! News

Widżety te to w zasadzie odpowiedniki dostępnych w systemie funkcji Samsunga, a ich jedyną przewagą nad podobnymi appletami z Google Play jest możliwość ręcznego dostosowania wielkości (tak jak widżetów Motoroli). Oczywiście, są również dobrze dopasowane do całego interfejsu, co do tej pory udawało się jedynie HTC.

Ostatni program jest odpowiedzią na Siri Apple'a i ma niemal te same funkcje. Niestety, nie działa w języku polskim. Różnie działa rozpoznawanie w języku angielskim, wiele zależy od akcentu i wyraźnego wypowiadania słów. Nie jestem fanem tego typu rozwiązań i dla mnie S Voice mogłoby w ogóle nie być. Nie mogę mu jednak odmówić, że poziom dopracowania aplikacji dorównuje Siri. Odnośnie S Apps, muszę dodać, że odręczne korzystanie z Notatki S możliwe jest po kupnie dotykowego rysika, ale szkicowanie jest nieco utrudnione. Galaxy S III nie ma bowiem czujników dotyku Wacoma, które dostępne są w Galaxy Note i nie obsługuje jego rysika.

Samsung postarał się o mniej widoczne funkcje, które są - moim zdaniem - strzałem w dziesiątkę. Przykładowo, SmartStay śledzi oczy, sprawdzając, kiedy korzysta się z telefonu, i utrzymuje podświetlenie ekranu. Ogólnie aplikacja działała poprawie, ale parę razy zdarzyło się, że ekran został wygaszony podczas przeglądania strony WWW. Nie wiem czy wynikało to ze lekkiej zmiany kąta trzymania telefonu, ale nie powinno się to zdarzyć. Inną ciekawostką jest Bezpośrednie połączenie, które pozwala natychmiastowo zadzwonić do nadawcy wiadomości SMS poprzez przyłożenie telefonu do ucha. Brzmi banalnie, ale jest szalenie użyteczne.

Gesty w Galaxy S III mogą również służyć do odświeżania treści (potrząśniecie telefonu), powrotu na górę listy (dwukrotne stuknięcie w górną krawędź) czy wyciszania dzwonka (standardowe obrócenie telefonu) bądź muzyki (zakrycie ekranu dłonią). Dzięki tym gestom z telefonu korzysta się wygodnie, zauważalnie można skrócić wykonywanie niektórych czynności. Dodam jednak, że ostatnia opcja jest nieco idiotyczna, ponieważ nie działa na zablokowanym ekranie, a w takich sytuacjach najczęściej trzeba szybko wyciszyć multimedia.

Inne aplikacje na nowego Galaxy S można pobierać ze sklepu Samsung Apps, w którym co jakiś czas pojawiają się promocje na wybrane tytuły, oraz Game Huba, gdzie znajdują się polecane tytuły gier z Google Play bądź tytuły społecznościowe. Co ciekawe, w sklepie Samsunga można znaleźć większość autorskich aplikacji południowokoreańskiego producenta, które były dodawana wraz z wcześniejszymi telefonami. Są to m.in.:

• Photo editor, do edycji zdjęć i dodawania efektów,
• S Baro, czyli prosty barometr,
• Music Hub (1,5 HD), który daje dostęp do bazy albumów muzycznych 7digital, które można kupować.
• Readers Hub, znany już hub połączony ze sklepamiebooków, elektronicznych magazynów i gazet (dostawcy to m.in. Kobo)
• KiesCast i Kies air, które pozwalają na streamowanie muzyki z komputera do telefonu i bezprzewodową synchronizację plików,
• Flipboard, czyli znany z iOS świetny czytnik RSS, który charakteryzuje się unikalnym designem.

Nie można również zapomnieć o dodaniu aż 50 GB przestrzeni dyskowej w chmurze Dropboxa. Usługa dostępna jest przez dwa lata. Dobrze, że firma nie decydowała się na własne rozwiązanie, tylko wykorzystała już istniejącą i spopularyzowaną platformę.

Samsung zadbał o optymalizację oprogramowania, nie ma więc mowy o lagach czy opóźnieniach w uruchamianiu aplikacji. Nawet synchronizacja danych przebiega niemal niezauważalnie. Niemal, ponieważ parę razy dało się zauważyć, że w tle synchronizowana jest duża ilość danych. To jednak ogólny problem Androidów, a Galaxy S III na tle konkurencji wypada i tak rewelacyjnie, nawet w zestawieniu z HTC One X z Tegrą 3.

Wydajny układ i 1 GB pamięci RAM pozwalają na korzystanie z wielu otwartych w tle aplikacji. W standardzie na programy użytkownika, nakładkę i usługi w tle przewidziano ponad 780 MB RAM-u, z czego ponad 190 MB jest wolne. Ilość spadnie, gdy w tle uruchomiona zostanie wymagająca gra, ale mimo starań nie udało mi się zapchać pamięci. System każdorazowo szybko zwalniał odpowiednie zasoby. Dzięki wbudowanemu Menadżerowi aplikacji można samodzielnie wyłączać niepotrzebne programy lub gry.

Ze względu na dość krótki czas testów nie miałem okazji sprawdzić zbyt wielu gier na Galaxy S III. Te, które przetestowałem, nie były dla telefonu wyzwaniem. Na nowej Galaktyce bez problemu działają nowe tytuły Gameloftu i EA czy graficzne hity typu Shadowgun. Oczywiście, z powodu zastosowania układu ARM Mali-400 może się zdarzyć, że niektóre gry będą wymagały dodatkowej optymalizacji, ale ponieważ seria Galaxy S jest popularna, żaden z czołowych twórców nie pozwoli sobie na pominięcie modelu Samsunga.

Na koniec najważniejsze. Galaxy S III nieco się grzeje, ale nie tak jak testowany przez nas HTC One X. Temperatura wzrasta tylko podczas grania w wymagające gry, ale i tak nie odbija się to na komforcie. Temperatury są znośne, a praca smartfona stabilna.

Wbudowana pamięć jest szybka, pod tym względem telefon wypada lepiej niż poprzednie flagowce Samsunga. Galaxy S III dostępny będzie w trzech wersjach pojemnościowych, dodatkowo ma slot kart microSD obsługujący nośniki o pojemności do 64 GB. Dzięki temu całkowita pamięć urządzenia może wynieść aż 128 GB.

Multimedia

Poprzednie Galaxy S miały rozbudowane funkcje multimedialne. Galaxy S III nie jest wyjątkiem, ale nie doszukałem się większych wodotrysków. Firmowy odtwarzacz audio ma prosty interfejs w formie zakładek. Można je dowolnie modyfikować i wybierać, które będą wyświetlane. Samo UI jest standardowe: tytuł utworu i wykonawca, duża okładka i rząd przycisków funkcyjnych. Autorskim rozwiązaniem jest SoundAlive, czyli korektor Samsunga mający poprawiać jakość dźwięku w słuchawkach. Może działać automatycznie, poprzez dedykowany schemat (np. Dance, Jazz, Virtuln 7.1 ch, Sala koncertowa), lub poprzez ręczne ustawienia Equalizera.

W Galaxy S III Samsung powrócił do wykorzystania chipu audio Wolfsona, który gwarantuje naprawdę dobrą jakość dźwięku. Ten testowany na słuchawkach Koss Porta Pro 25th Anniversary był naprawę dobry. Szczególnie zachwycała czystość dźwięku i nieźle zaznaczony bas. Firmowe słuchawki są dość dobre i z pewnością przypadną do gustu mniej wymagającym. Na SGSIII miałem również okazję testować Nokia Purity by Monster, ale grały one tylko nieco lepiej niż firmowe, a do tego nie obsługiwany był pilot. Pod względem jakości dźwięku, w moim odczuciu, smartfon Samsung prezentuje się lepiej niż HTC One X, który ma logo Beats Audio na obudowiee.

W prostym odtwarzaczu wideo zawarto kilka autorskich rozwiązań. Pierwsze to znany już Pop up Play, który pozwala na odtwarzanie pliku w małym okienku stale wyświetlanym na ekranie głównym. Dzięki temu podczas korzystania z przeglądarki bądź serwisów społecznościowych można oglądać ulubiony film/teledysk. Program odpaliłem głównie po to, żeby sprawdzić, jak działa, bo zastosowania większego i tak nie widzę. Trudno jednak odmówić Samsungowi jednego - funkcja robi bardzo dobre wrażenie.

Drugą nowością jest Podgląd rozdziału, czyli wybranych fragmentów (nie samych klatek) aktualnie wyświetlanego filmu. Zarówno odtwarzacz wideo, jak i audio pozwalają udostępniać pliki przez DLNA, wysyłać znajomym, a nawet transmitować do słuchawek Bluetooth (z apt-X).

Sporym zmianom poddano firmową galerię. Program wyświetla zdjęcia ułożone w katalogach, w tym w serwisach społecznościowych (Picasa Web Albums, Google+, Facebook). Galeria ma wbudowany edytor zdjęć, co pozwala szybko przycinać, obracać fotki i dodawać do nich efekty. Nowym rozwiązaniem jest Etykieta twarzy. Opcja ta automatycznie rozpoznaje twarze kontaktów z książki telefonicznej, a następnie przypisuje do nich tagi na zdjęciach, dzięki czemu można porządkować zdjęcia według osób się na nich znajdujących. Niestety, podobnie jak kilka innych dodatków, nie ma szerokiego zastosowania w praktyce - jest to jedynie ciekawostka.

Inne dostępne funkcje multimedialne to AllShare Play, które pozwala po DLNA wysyłać treści do kompatybilnego odbiornika TV, oraz radio FM, działające po podłączeniu słuchawek. Oferuje ono ciekawą opcję nagrywania audycji, które później można odsłuchiwać w dowolnej chwili. Niestety, tym razem w aplikacji Samsunga zabrakło funkcji rozpoznawania utworów muzycznych.

Smartfon został wyposażony w kilka programowych dodatków fotograficznych. Ma tryb makro, funkcję HDR, tryb zdjęć seryjnych czy opcję robienia zdjęć w czasie nagrywania materiału wideo (zdjęcia robione są w formacie 16:9 przy 8 Mpix, aby dopasować je do materiału wideo). Dzięki zero shutter lag możliwe jest wykonywanie ponad trzech fotografii na sekundę, a w trybie zdjęć seryjnych telefon robi do dwudziestu fotek, które od razu zapisywane są w galerii.

Interfejs aparatu jest bardzo prosty, a użytkownik może dopasować dostępne na ekranie funkcje do własnych potrzeb. W ustawieniach da się wybrać ręcznie ISO, poziom ekspozycji, balansu bieli i jasności. Dostępne są również podstawowe efekty, jak sepia czy czarno-biały, ale daleko im do tych znanych z telefonów HTC.

Niestety, nie miałem okazji porównać jakości zdjęć zrobionych Galaxy S III i HTC One X (gdy to nastąpi, zaktualizuję wpis). Ogólnie jestem bardzo zadowolony z jakości fotografii wykonanych Samsungiem. Poziom oddania szczegółów jest bardzo dobry, odwzorowanie kolorów - poprawne, fotki są jasne. Nie ma na nich zbyt wielu szumów - zaczynają one być zauważalne dopiero w warunkach gorszego oświetlenia. Pod tym względem Galaxy S III nie jest tak dobry jak One X, który ma optykę o wyższej jasności (f/2.0). Ogólnie zdjęcia robione Galaxy S III dobrze oddają rzeczywistość i są nieco inne od tych wykonywanych produktem HTC. Samsung nadrabia to bardziej naturalnymi kolorami, które nie są tak podbite.

Poniżej kilka przykładowych fotek wykonanych Galaxy S III:

Zaletą południowokoreańskiego smartfona jest jakość nagrywania materiałów wideo. Telefon radzi sobie dobrze z wideo zarówno w 720p, jak i 1080p (z czym pewne problemy miał HTC One X). Na uwagę zasługuje jakość odwzorowania kolorów (są bardzo bliskie rzeczywistym) i płynność nagrania, ale czasami można przyczepić się do poziomu detali.

Standardowo do dyspozycji użytkownika oddano firmową przeglądarkę z nowego Androida, która działa niemal bezbłędnie, a do tego oferuje sporo przydatnych funkcji. Są to na przykład: opcja drukowania wprost ze strony, rozbudowane udostępnianie adresów URL, możliwość ręcznego dopasowania jasności bez konieczności zaglądania do ustawień czy ekranowy dock do szybkiego zarządzania stronami i zakładkami. Podczas testów korzystałem również z Chrome dla Androida, Opery Mobile i Dolphin Browser HD. Wszystkie działają na Galaxy S III niemal bezbłędnie. Moim faworytem jest Chrome z uwagi na świetny interfejs i sprzężenie z usługami Google’a.

Mocny układ Exynos 4 Quad i ekran HD Super AMOLED są tak samo ważne w przypadku nowego Galaxy S III jak oprogramowanie - to pewnik. Samsung po raz pierwszy miło mnie zaskoczył, przygotowując autorską nakładkę. Podoba mi się jej wygląd, oferuje też wiele świetnych dodatków, dzięki którym z telefonu korzysta się wygodniej. Część z nich to kopie udanych rozwiązań innych producentów, część to własne, dość innowacyjne pomysły (SmartStay, Bezpośrednie dzwonienie). W sumie składają się one na pierwszy interfejs, który moim zdaniem może rywalizować z Sense UI.

Świetna jest również optymalizacja najnowszego Galaxy S III. To chyba najlepiej działający Android spośród wszystkich, z którymi miałem do czynienia. O jakości oprogramowania dobrze świadczy także aparat, który mimo gorszych parametrów nie ustępuje w niczym temu z HTC One X (z dedykowanym chipem do zdjęć). Trudno mówić o brakach czy poważnych wadach w przypadku najnowszej Galaktyki. Samsung Galaxy S III ma wszystko, co powinien mieć najlepszy Android na rynku, ale moim zdaniem kosztuje trochę za dużo.

[plus]ekran HD Super AMOLED

[plus]wydajny układ Exynos 4 Quad

[plus]świetna jakość rozmów

[plus]rozbudowane funkcje multimedialne

[plus]jeden z najlepszych aparatów w telefonach

[plus]dodatkowe funkcje (SmartStay), które ułatwiają korzystanie z telefonu

[plus]świetne działanie przeglądarki internetowej

[minus]wysoka cena

[minus]wciąż plastikowa obudowa

[minus]matryca PenTile