HTC EVO 3D - test cz.1 [sprzęt]

HTC EVO 3D to najnowszy high-end tajwańskiego producenta. Zapraszam na pierwszą część testu, która jak zawsze dotyczy przede wszystkim sprzętu.

Świetne wrażenia wizualne zapewnia 4,3-calowy ekran 3D TFT LCD firmy Sharp o rozdzielczości 540 x 960. Przyzwoite zdjęcia zrobić można za pomocą aparatu o matrycy 5 Mpix z podwójną lampą błyskową. Pozwala on także na wykonywanie trójwymiarowych fotografii o rozdzielczości do 2 Mpix. Najważniejsze moduły łączności bezprzewodowej w EVO 3D to: 3G z HSDPA, WiFi w standardach b, g i n, DLNA czy Bluetooth 3.0 z funkcją Enhanced Data Rate (prędkość przesyłu danych zwiększona do 3 Mbit/s). To kolejny smartfon HTC, który został wyposażony w port MHL, będący jednocześnie złączem USB oraz HDMI – jest to bardzo ergonomiczne rozwiązanie. W EVO 3D znajdują się także: akcelerometr, żyroskop, cyfrowy kompas, czujnik cyfrowy i zbliżenia. Nie zabrakło wsparcia dla dźwięku przestrzennego SRS czy obsługi wielu formatów wideo, takich jak: .mp4, .aci czy .xvid.

• Dwuczęściowa ładowarka sieciowa
• Kabel USB do ładowania i transmisji danych
• Zestaw słuchawkowy
• Krótkie wprowadzenie
• Instrukcja obsługi
• Karta pamięci microSD o pojemności  8 GB

W zestawie niestety brakuje przejściówki z MHL na HDMI, którą należy osobno zakupić (np. w oficjalnym sklepie HTC). Jej cena jest dość wysoka – kosztuje około 110 zł. Wśród akcesoriów do EVO 3D dostępne są także stylusy, ładowarki samochodowe, etui ochronne czy adaptery DLNA.

Wygląd i obudowa

Ogólny wygląd EVO 3D raczej nie przypomina żadnego z modeli, które do tej pory wyszły ze stajni HTC. Mógłbym najwyżej przód telefonu przyrównać do tego w HTC EVO 4G, dostępnego na rynku amerykańskim. Wykonanie smartfona jest bardzo proste - nie ma specjalnych kształtów czy unikalnych wyprofilowań, chociaż już tył nie wygląda typowo. Chropowata obudowa i ciekawie umieszczone obiektywy aparatów sprawiają, że tylna klapka należy do dość oryginalnych.

Dzięki chropowatej obudowie smartfon nie ślizga się w dłoni. Pomimo dużej wagi (170 g – minimalnie więcej od HTC Desire HD) telefon jest poręczny i wygodny.

Z przodu telefonu znajdują się: logo producenta (HTC), głośnik, czujniki światła i zbliżeniowy, kamerka do wideorozmów oraz przyciski funkcyjne (tuż pod wyświetlaczem). Standardowo są to: Home, Menu, Wstecz i Szukaj. Klawisze te są bardzo czułe na dotyk - trzymając smartfona w poziomie, wielokrotnie będziemy narażeni na przypadkowe wyjścia do menu głównego czy wywoływanie menu ostatnich aplikacji. Wynika to z tego, że bardzo łatwo o przypadkowe dotknięcie klawisza Home.

Na lewym boku EVO 3D znajduje się wyłącznie port microUSB, natomiast na prawym umieszczono spust od aparatu fotograficznego, przełącznik między trybem 2D/3D oraz kontroler głośności. Jego wadę stanowi stosunkowo niska czułość przycisków – należy naciskać końcówki guzików. Nie jest to do końca intuicyjne rozwiązanie i trudno było mi się do niego przyzwyczaić.

Włącznik służący do odblokowywania ekranu umieszczono na górze smartfona. Przycisk ten jest jedną z największych wad EVO 3D – jest bardzo delikatny i łatwo go wcisnąć, szczególnie jeśli wkłada się telefon do kieszeni. Skutkuje to niechcianymi połączeniami, przełączaniem muzyki czy mimowolnym uruchamianiem różnych aplikacji. Tuż obok mieści się gniazdo słuchawkowe 3,5 mm. Na dole urządzenia znajduje się wylot mikrofonu i nieduża szczelina służąca do zdejmowania obudowy. Z tyłu są obiektywy aparatów (5 i 2 Mpix), podwójna lampa błyskowa, głośnik oraz logo HTC.

Podobnie jak wiele innych smartfonów tajwańskiego producenta HTC EVO 3D należy do jednych z najlepiej wykonanych. Obudowa spisuje się doskonale, pokrywa wykonana z chropowatego plastiku nie rysuje się, a telefon leży pewnie w dłoni. Aluminiowa konstrukcja sprawia, że jest on odporny na przypadkowe upadki z niewielkiej wysokości. Ekran pokryto specjalną warstwą hartowanego szkła Gorilla Glass, dzięki czemu zyskuje mocno na odporności.

Ekran

HTC EVO 3D jest wyposażony w 4,3-calowy ekran o wysokiej rozdzielczości 540 x 960. To kolejny po HTC Sensation smartfon producenta o rozdzielczości qHD. Obecnie EVO 3D oraz Sensation to smartfony z Androidem o największej rozdzielczości ekranu na rynku. Dzięki nowym proporcjom i rozdzielczości qHD obraz jest jeszcze ostrzejszy, zwiększyła się jakość wyświetlanego tekstu, wyświetlane są większe fragmenty stron WWW, jednak nie jest to na tyle znacząca różnica, aby można określić tę cechę jako dużą zaletę smartfona.

Sam ekran spisuje się bardzo dobrze. Wykonany został w technologii TFT LCD 3D i nie odbiega jakością od Super LCD znanego z Sensation. Kolory zdają się wręcz żywsze, a kontrast lepszy. Ostrość obrazu plasuje się na tym samym poziomie. Jedyną rzecz, do której mógłbym się przyczepić, stanowi nieco gorsze w stosunku do HTC Sensation wyświetlanie obrazu przy ostrych kątach patrzenia na ekran - wyraźnie obniża się temperatura kolorów. Oczywiście, nie ma sensu porównywać ekranu do Super AMOLED-ów Samsunga, ponieważ to nie ta klasa.

Ekran jest bardzo czuły i wystarczy muśnięcie powierzchni ekranu, by wywołać reakcję. Jest to z pewnością jedna z większych zalet tego telefonu, która uprzyjemnia korzystanie z niego. W EVO 3D występuje też oczywiście obsługa multitouch i ta również spisuje się dobrze. Oddalanie czy przybliżanie stron WWW odbywa się płynnie, telefon szybko reaguje na polecenia dotykowe. Niestety, nie jest to płynność porównywalną z tą, jaką zapewnia Samsung Galaxy S II.

Nie mogę też absolutnie niczego zarzucić pracy pozostałych modułów łączności, czyli GPS czy Bluetooth. GPS łączy się z satelitami maksymalnie w kilka sekund, moduł Bluetooth nie miał żadnych problemów z przesyłaniem plików i łączeniem się z innymi bezprzewodowymi urządzeniami. Tak jak w przypadku Sensation nie występuje problem tzw. martwego uścisku. WiFi radzi sobie doskonale, podczas testów nie było przerw w przesyle danych.

Bateria

Po baterii w EVO 3D spodziewałem się dużo więcej niż po Sensation. Zdawałem sobie oczywiście sprawę, że zabawa technologią 3D znacząco będzie wpływać na pracę baterii, ale z drugiej strony – występuje tu akumulator litowo-jonowy o pojemności 1730 mAh, a ten powinien starczać mimo wszystko na dłużej niż w poprzedniku. Różnica w pracy baterii między tymi telefonami jest niestety bardzo mała. Akumulator wciąż wytrzymuje na jednym ładowaniu maksymalnie niecałą dobę.

Testując EVO 3D, wykonywałem dziennie średnio kilka połączeń, odbierałem i wysyłałem kilkanaście wiadomości email oraz SMS-ów, słuchałem muzyki ok. 1,5 godz., przeglądałem sporadycznie strony WWW, używałem HTC Peep i aplikacji Facebook.

Bardzo intensywne wykorzystywanie HTC EVO 3D, szczególnie jego multimedialnych funkcji, jest w stanie skrócić czas pracy baterii nawet o kilka godzin i tym samym smartfon może nie wytrzymać do wieczora. Co ciekawe, przy stanie niskiego naładowania akumulatora zostaje automatycznie zablokowana funkcja wykonywania materiałów foto/wideo w 3D.

Kolejna część testu będzie poświęcona systemowi, oprogramowaniu i multimedialnej stronie HTC EVO 3D.