Oczekiwania kontra rzeczywistość. Jak wyobrażano sobie smartfony przyszłości 10 lat temu?

Tak miała wyglądać teraźniejszość. Ale nie wygląda.

Przed dekadą smartfony zaczęły trafiać pod strzechy, stopniowo wypierając swoją popularnością klasyczne komórki. Konstrukcje bazujące na fizycznych klawiaturach czy rysikach zostały błyskawicznie zdominowane przez urządzenia z dużymi ekranami dotykowymi i liczbą przycisków ograniczoną do minimum.

Technologiczni giganci, jak i niezależni projektanci, snuli własne wizje na temat tego, jak będzie wyglądała przyszłość tej młodej jeszcze wówczas kategorii produktów. Czy się sprawdziły? Sprawdźmy.

Seabird to głośny projekt, który powstał w ramach koncepcyjnej inicjatywy Mozilla Labs. Wideo z 2010 roku swego czasu do rozpalało do czerwoności wyobraźnię fanów technologii na całym świecie, generując ponad 4 miliony wyświetleń; więcej niż spoty promocyjne wielu popularnych smartfonów.

Telefony sukcesywnie wymiatały z rynku kolejne urządzenia, począwszy od aparatów cyfrowych czy odtwarzaczy muzyki. W tamtych czasach realna wydawała się więc idea smartfonu zastępującego praktycznie całą domową elektronikę. W tym komputer czy zestaw kina domowego.

Projekt Seabird zakładał stworzenie smartfonu uzbrojonego w pikoprojektor, laserową klawiaturę oraz odczepianą słuchawką Bluetooth z funkcją bezprzewodowego kontrolera. Mowa więc o telefonie całkowicie samowystarczalnym i wszystkomającym.

Choć stworzenie takiego telefonu jest jak najbardziej możliwe, a i na rynek trafiły pojedyncze modele z pikoprojektorami, tego typu konstrukcje wciąż pozostają w strefie marzeń. Wszystkie rozwiązania mające na celu uczynienie komputera ze smartfonu również okazały się niszowe.

Dzieło Kristiana Ulricha Larsena to kolejny głośny projekt futurystycznego smartfonu sprzed dekady.

Dzięki trzyczęściowej konstrukcji telefon miałby ułatwić korzystanie z kilku aplikacji jednocześnie, a po rozłożeniu pełnić funkcję tabletu.

Czy ta wizja się sprawdziła? Częściowo. Co prawda próżno szukać na rynku podobnie wyglądających smartfonów, ale takie modele jak Microsoft Surface Duo czy Samsung Galaxy Fold pokazują, że sama idea kilkuekranowych lub/i składanych smartfonów przetrwała.

Corning to firma słynąca z produkcji szkła pokrywającego ekrany i obudowy wielu popularnych smartfonów. W 2011 roku podzieliła się ona swoją wizją przyszłości.

Producent wyobrażał sobie, że smartfony będą zgrabnymi, lekkimi urządzeniami, zaś bardziej zaawansowane czynności będziemy wykonywać na komunikujących się z nimi większych ekranach, które mielibyśmy znaleźć... cóż, niemalże wszędzie. W lustrach, w meblach czy na ulicach.

Na koncepcyjnym filmie Corninga widać ponadto bardzo dużo wyświetlaczy, które są przezroczyste. Co prawda takie panele istnieją od, ale nie przyjęły się w aż tak dużym stopniu, pozostając rozwiązaniem ekstremalnie niszowym.

Co ciekawe, w tym samym roku wideo z dość podobnym wyobrażeniem świata przyszłości opublikował Microsoft.

Póki co wizja smartfonu jako małego terminala dostępowego do wszechobecnych dużych ekranów się nie sprawdziła. 10 lat później to telefony pozostają naszymi głównymi urządzeniami mobilnymi, a ich rozmiary przebijają wyobrażenia z 2011 roku. Wyświetlacze co prawda wylewają się ze wszystkich stron, ale nie w aż tak dużym stopniu, a i ich integracja z telefonami jest ograniczona.

Microsoft trafnie przewidział jedynie modę na konstrukcje bezramkowe. Może dzisiejsze smartfony nie wyglądają aż tak zjawiskowo jak na jego filmie, ale rynek zdecydowanie zmierza w tym kierunku.

Pierwsze smartfony ze składanymi ekranami zaczęły trafiać na rynek w 2019 roku, ale już 5 lat wcześniej Samsung pochwalił się swoją wizją tego typu urządzeń.

Koncepcja urządzenia z małym ekranem na zewnątrz i dużym panelem składanym do środka nie tylko nasuwa skojarzenia z Galaxy Foldem, ale i okazała się najpopularniejszą formą składanych smartfonów w ogóle.

Ciekawostka: działający prototyp urządzenia do złudzenia przypominającego Folda Samsung pokazał jeszcze wcześniej, bo w roku 2009.

Oczywiście w tym przypadku firma miała niejako ułatwione zadanie, bo pochwaliła się ideą, nad realizacją której po prostu sama pracowała. Zdecydowana większość futurystycznych wizji sprzed lat, na które trafiłem, rozminęła się z rzeczywistością.

Zobacz również: