Sony Ericsson Xperia Play: pół telefon, pół PlayStation [Podróż w czasie]

Tym razem w Podróży w czasie przyjrzymy się smartfonowi, który był wyjątkowy z dwóch powodów. Pierwszy, to niecodzienna konstrukcja. Drugim jest natomiast fakt, że to jedno z ostatnich urządzeń wypuszczonych spod skrzydeł nieistniejącej już spółki Sony Ericsson.

Plotki, jakoby Sony Ericsson planował wypuścić "PlayStation Phone'a", pojawiły się w 2006 roku, gdy producent złożył wniosek patentowy dotyczący takiego urządzenia. Rok później jeden z przedstawicieli spółki oficjalnie przyznał, że możliwość stworzenia konsolofonu jest brana pod uwagę, ale na temat urządzenia nie było wiadomo nic więcej.

Pierwsze konkrety pojawiły się dopiero w roku 2008, kiedy to brytyjski Sony Magazine doniósł, że japońsko-szwedzki gigant opracowuje telefon wzorowany na konsoli PlayStation Portable. Według późniejszych doniesień urządzenie miało jednak zostać anulowane.

Pomysł - jak wiadomo - nie umarł jednak całkowicie, bo o "PlayStation Phonie" ponownie zrobiło się głośno w roku 2010. Sieć została wówczas dosłownie zalana mniej i bardziej trafnymi przeciekami oraz przewidywaniami. Nie zabrakło również zdjęć przedstawiających telefon z wystającym padem o charakterystycznym układzie przycisków.

Oficjalnie smartfon Sony Ericsson Xperia Play ujrzał światło dzienne w lutym 2011. Zaczęło się od intrygującego spotu "Android is Ready to Play" w paśmie reklamowym Super Bowl, a skończyło na prezentacji w przeddzień startu targów Mobile World Congress. Miało to miejsce pięć lat po rozpoczęciu sezonu przeciekowego.

Pierwsze skrzypce w całej konstrukcji grał pad wysuwany spod 4-calowego ekranu, gdy telefon trzymany był w pozycji poziomej. To jemu smartfon zawdzięczał swoją gamingową nazwę i duszę.

Kontroler miał: krzyżak kierunkowy, cztery przyciski funkcyjne (trójkąt, kółko, krzyżyk i kwadrat) oraz ulokowane na krawędzi obudowy triggery L i R. Największą różnicą względem DualShocka z PlayStation był brak analogowych gałek, ale zastąpiono je dwoma okrągłymi gładzikami, dzięki czemu funkcjonalność pada od popularnej konsoli została zachowana.

Fizyczny kontroler zapewniał komfort grania niespotykany wówczas w świecie smartfonów z Androidem. Mówimy zresztą o czasach, gdy w użyciu wciąż były miliony telefonów z ekranami oporowymi, więc sam panel pojemnościowy robił różnicę.

Sony Ericsson chciał podbić serca graczy nie tylko sprzętem, dlatego firma uderzyła z "grubej rury", nawiązując współpracę z kilkoma dużymi wydawcami: EA, Glu, Gameloft, Trendy czy Digital Chocolate.

Partnerstwo zaowocowało różnorakimi bonusami dla graczy:

• wszystkie przygotowane z partnerami gry, których na start było ponad 60, miały pełne wsparcie dla kontrolera;
• niektóre tytuły miały dla Xperii Play dodatkową, eksluzywną zawartość;
• część płatnych gier - np. debiutujący wówczas \Asphalt 6\ - użytkownicy Xperii Play mogli pobrać bezpłatnie.

Biblioteka gier wspierających fizycznego pada była regularnie rozszerzana. Na tym się jednak nie skończyło.

Smartfon lądował w rekach nabywcy z preinstalowaną aplikacją PlayStation pocket. Z jej poziomu można było zakupić gry przeniesione żywcem z pierwszej generacji popularnej konsoli.

Gracze mogli przebierać w takich klasykach jak "MediEvil", "Destruction Derby", "Syphon Filter", "Jet Rider" czy uwielbiany przez miliony "Crash Bandicoot".

Sony Ericsson miał więc w rękawie kilka asów. Zakup Xperii Play warto było rozważyć dla samych tylko gier.

Ktoś kiedyś powiedział, że w branży technologicznej równie złe, jak pojawienie się z produktem za późno, jest pojawienie się z produktem za wcześnie. Xperia Play zdaje się to potwierdzać.

W 2011 roku rynek był jeszcze mocno wyczulony na punkcie cen. Przygotowanie urządzenia z kontrolerem i eksluzywną biblioteką gier było kosztowne, dlatego - by zachować sensowną cenę (niecałe 2100 zł w dniu premiery) - producent musiał poszukać oszczędności gdzie indziej. Oberwało się specyfikacji.

Smartfon miał jednordzeniowy układ z zegarem 1 GHz oraz 512 MB pamięci RAM. W tym samym czasie do sklepów trafiały flagowce z dwurdzeniowymi układami i 1 GB RAM-u. Galaxy S II, który wydajnościowo miażdżył Xperię Play, wycelowany był w dodatku w ten sam segment cenowy.

Pierwsi użytkownicy i recenzenci skarżyli się na to, że gry działają i wyglądają lepiej na niegamingowych smartfonach konkurencji. A jeśli smartfon dla graczy daje powody do narzekań na wydajność, ciężko nazwać go skazanym na sukces.

Xperia Play wylądowała na półkach sklepowych raptem kilka miesięcy przed rozwiązaniem spółki Sony Ericsson i przejęciu całego mobilnego działu przez Sony. Zajęta restrukturyzacją firma - co oczywiste - wolała skupić się na promowaniu modeli wydawanych pod własnym brandem, dlatego smartfon dla graczy został szybko zepchnięty w cień.

W dodatku telefon nie dożył nawet jednej dużej aktualizacji Androida. Firma, co prawda pierwotnie zapowiadała wypuszczenie wersji 4.0 Ice Cream Sandwitch, ale jednocześnie ostrzegała, że może ona działać gorzej niż Gingerbread z uwagi na niewielką ilość pamięci operacyjnej. Później smartfon został wykreślony z listy modeli z zapowiedzianą, by kilka miesięcy później dostać Androida 4.0 w wersji beta. Ostatecznie jednak Sony wydało komunikat, w którym poinformowało użytkowników, że "lodowa kanapka" nie spełniła norm jakościowych, więc aktualizacji nie będzie.

W 2011 technologia nie była jeszcze gotowa na wypuszczenie telefonu, który spełniłby wymagania graczy, jednocześnie nie odstraszając ich ceną. Restrukturyzacja firmy także nie pomogła.

Dziś rynek wygląda jednak inaczej, a smartfony dla graczy wyrastają jak grzyby po deszczu. Nie brakuje modeli wypuszczanych przez znane i cenione marki jak Razer czy ASUS ROG. Kto wie, może wśród nich znalazłoby się miejsce także dla "PlayStation Phone'a".