Jednorazowy telefon ratunkowy
W naszym konsumpcyjnym społeczeństwie lubimy rzeczy jednorazowego użytku (można odnieść nawet wrażenie że niektórzy pozyskują skądś nawet mózgi tego typu). Ale mówiąc poważnie, jednorazówki są wygodne, tanie i nie wymagające. Jak można było się więc spodziewać prędzej czy później pojawić musiały się jednorazowe telefony. Seryjnie produkowaną jednorazówką jest model BIC, ale projektanci nie ustają w wymyślaniu nowych rozwiązań. W ramach koncepcji powstał więc jednorazowy telefon ratunkowy - w formie wygodnej bransoletki.
W naszym konsumpcyjnym społeczeństwie lubimy rzeczy jednorazowego użytku (można odnieść nawet wrażenie że niektórzy pozyskują skądś nawet mózgi tego typu). Ale mówiąc poważnie, jednorazówki są wygodne, tanie i nie wymagające. Jak można było się więc spodziewać prędzej czy później pojawić musiały się jednorazowe telefony. Seryjnie produkowaną jednorazówką jest model BIC, ale projektanci nie ustają w wymyślaniu nowych rozwiązań. W ramach koncepcji powstał więc jednorazowy telefon ratunkowy - w formie wygodnej bransoletki.
Głównym motorem projektu Shirley Roberts była chęć stworzenia urządzenia które byłoby przydatne w sytuacji awaryjnej. Jednorazowy telefon ma więc być w założeniu tani i wygodny w noszeniu (umieszczenie go w formie bransoletki nie wymaga pamiętania zabieraniu ze sobą telefonu czy dodatkowej torebki - kto by zresztą o tym pamiętał w sytuacji trzęsienia ziemi / powodzi / ataku terrorystycznego itd.). Jednorazowość telefonu polega dokładnie na takiej samej idei jak w projekcie BIC. Mielibyśmy kupować tani telefon w który umożliwiałby rozmowę przez określony czas - a jako że telefon miałby być wykorzystywany jedynie w sytuacji awaryjnej tych kilka minut rozmowy powinno zupełnie wystarczyć.
Patrząc na projekt można założyć, że częściej telefon Shirley byłby kupowany ze względu na niebanalny wygląd, niż z chęci zabezpieczenia się na wypadek nagłego ataku ufoków.
Źródło: yankodesign.com
