LG Swift 2X - test cz. 2 [oprogramowanie]

Czas na drugą część testu telefonu LG Swift 2X, który dość długo testowałem. Jak spisuje się pierwszy dwurdzeniowy smartfon koreańskiego producenta?

LG Swift 2X, w porównaniu z najnowszymi modelami konkurencji, działa pod kontrolą starszej wersji Androida w wersji 2.2 Froyo. Oczywiście zostanie zaktualizowany do nowszej, szybszej odsłony 2.3 Gingerbread, a update ma pojawić się w sierpniu lub wrześniu. Smartfon LG opiera się na dwurdzeniowym układzie Nvidia Tegra 2 z GPU GeForce ULP i procesorem Cortex A9. Dodatkowo jest on wspierany przez 512 MB pamięci RAM. Jak Swift 2X sprawuje się w benchmarkach i praktyce?

Zacznę od CF-Bench, czyli pierwszego benchmarka, który został zoptymalizowany pod kątem układów dwurdzeniowych. Program mierzy ogólną wydajność smartfonów i, podobnie jak Quadrant, automatycznie porównuje je z osiągami modeli referencyjnych, takich jak: Galaxy S II, HTC Sensation, Motorola Atrix czy nawet HTC Hero. W CF-Bench Swift 2X osiąga wynik około 5400 punktów, czyli o 1000 mniej niż Galaxy S II, który jest obecnie najwydajniejszym na rynku Androidem. Wynik ten z kolei jest lepszy od osiągów Atrix 4G i Sensation - o ponad 500 punktów. Główny powód tych różnic to wyższa rozdzielczość ekranów smartfonów Motoroli i HTC.

Z kolei w starszym teście Neocore, który mierzy wydajność układu graficznego, Swift 2X osiąga ponad 75 fpsów. Wynik jest zdecydowanie lepszy niż Galaxy S II i Sensation, ale należy pamiętać, że smartfon HTC ma wyższą rozdzielczość, a Samsung wprowadził we flagowym modelu programowe ograniczenie wyświetlania obrazu do 60 fpsów.

Patrząc ogólnie na benchmarki, wydaje się, że Tegra 2 jest tylko nieco wolniejsza od Exynosa 4210 Samsunga i ma podobny poziom jak nowy, dwurdzeniowy Snapdragon Qualcomm o nieco wyższym taktowaniu (1,2 GHz). Jak jest w rzeczywistości?

Na realną wydajność smartfonów ma wpływ nie tylko zastosowany układ SoC, ale także inne czynniki. Najważniejsze to ilość pamięci RAM, wersja systemu Android oraz optymalizacja autorskiego interfejsu (która była decydująca w przypadku Xperii arc i jej częstych problemów ze stabilnością). Korzystam dłuższy czas ze Swifta 2X i muszę przyznać, że jest on dużo szybszy niż Androidy z układami jednordzeniowymi. Dotyczy to prędkości uruchamiania aplikacji, działania gier 3D. Nawet mimo starszej wersji systemu telefon LG radzi sobie dużo lepiej niż Desire HD, Incredible S, Xperia PLAY czy Xperia arc, które pracują pod kontrolą Gingerbreada. Duża wydajność przekłada się również na lepsze korzystanie z przeglądarki w telefonie - strony WWW z wieloma elementami flashowymi ładują się dużo szybciej, większa jest także płynność ich przewijania/przybliżania, a filmiki na stronach w jakości HD działają bez problemów.

LG Swift 2X jest jednak zauważalnie wolniejszy niż Samsung Galaxy S II, a także HTC Sensation, choć w przypadku tego drugiego różnica jest widoczna głównie w poruszaniu się po menu. W grach lepiej spisuje się wyposażony w Tegrę model LG. Głównym powodem nieco mniejszej wydajności Swifta 2X jest mniejsza liczba pamięci RAM (512 MB). Podczas korzystania z większej liczby wymagających aplikacji zdarza się, że produkt koreańskiej firmy łapie zadyszkę. Prowadzi to do chwilowych lagów w systemie, np. podczas przechodzenia między kolejnymi ekranami czy ładowania się pojedynczych widżetów. Nie jest to częsta przypadłość i pojawia się głównie po odblokowaniu ekranu, na którym uruchomione są wymagające aplikacje. Smartfon musi wtedy chwilę "pomyśleć", a następnie wraca do normalnego stanu. Podczas długich testów tylko raz zdarzyło się, że musiałem go ręcznie restartować.

Na mniejszą wydajność w stosunku do Galaxy S II wpływają również starsza wersja Androida, gorzej zoptymalizowana pod kątem układów dwurdzeniowych, oraz autorska nakładka Optimus UI. Ze względu na zastosowane przez producenta animacje przechodzenie między pulpitami jest wolniejsze, a ekran blokady aktywuje się z dużym opóźnieniem. Mam jednak nadzieję, że te dwie drobne niedogodności zostaną wyeliminowane wraz z aktualizacją do Androida 2.3 Gingerbread, która ma pojawić się w ciągu dwóch najbliższych miesięcy.

Nvidia Tegra

Tegra 2 to nie tylko szybki układ SoC. Użytkownicy telefonów z chipsetem Nvidii mają także dostęp do tzw. Tegra Zone. Jest to program optymalizacji gier pod układ Tegra 2. Dzięki niemu wszystkie tytuły z Android Marketu na LG Swift 2X (i innych modelach z układem Nvidii) mają działać szybko i bez żadnych problemów. Najlepszym tego przykładem są silniki Unreal Engine i Unigine, które w pierwszej kolejności zoptymalizowane zostały właśnie pod Tegrę. Główną zaletą platformy jest dostęp do specjalnych wersji gier, które mają wykorzystywać możliwości dwurdzeniowego układu z Swift 2X.

Wśród dostępnych obecnie tytułów są m.in.: wyścigi Riptide GP, Bang Bang Racing THD i T-Racer HD, Galaxy on Fire 2, Backbreaker THD, Samurai II: Vengance, Dungeon Defenders: First Wave, Monster Madness, Pinball HD, History Great Battles, Guerilla Bob THD czy Fruit Nina THD. Warto zwrócić uwagę na tytuły o oznaczeniu THD. Informuje ono, że dana wersja gry przygotowana jest tylko pod Tegrę 2. W Markecie dla użytkowników Swift 2X dostępne są zwykłe wersje gier, ale te z oznaczeniem THD mają lepszą i bardziej szczegółową grafikę (znacznie większa paczka tekstur). Ich cena jest o parę złotych wyższa.

Tegra Zone to oczywiście zabieg czysto marketingowy, podobnie jak ekskluzywne wydania gier dla Xperii PLAY. Wspomniane tytuły THD z powodzeniem można odpalić na innych smartfonach, jak Galaxy S II, pierwszy Galaxy S czy Desire HD (po odpowiednich modyfikacjach z forum XDA Developers). Nie zmienia to jednak faktu, że normalnie gry te w Polsce dostępne są tylko dla użytkowników Swift 2X.

Inną zaletą Tegry 2 jest świetna obsługa Adobe Flash Playera w nowych wersjach 10.x. O tym wspomnę więcej w jednym z kolejnych punktów.

Interfejs Optimus UI

Swift 2X jest wyposażony w autorski interfejs Optimus UI 2.0, który znajduje się także w modelu Swift Black, testowanym przez Tomka. Nakładce LG poświęciłem już osobny wpis na naszym blogu, w którym zaprezentowałem wszystkie zmiany, jakie wnosi do systemu Android (link poniżej). Skupię się na tych najważniejszych, poczynając od ekranu blokady.

Został on zmieniony względem typowego ekranu Androida i poza standardowymi informacjami (data, godzina) wyświetla licznik nieodebranych połączeń i SMS-ów oraz informacje o ustawionych alarmach. Gdy odtwarzacz audio jest włączony, u góry ekranu pojawia się panel z wykonawcą i tytułem aktualnie odtwarzanej piosenki, a po rozsunięciu widżetu można skorzystać z kontrolerów odtwarzacza.

Ważnym dodatkiem jest możliwość wyboru liczby aktywnych ekranów. W zależności od upodobań skróty i widżety można ustawić na 3, 5 lub 7 ekranach. Dodano również dock z szybkimi skrótami do książki kontaktowej, dialera, wiadomości SMS/MMS i menu głównego, które dostępne są z poziomu każdego pulpitu. Z kolei przechodzenie między ekranami ma ułatwiać tryb podobny do HTC Leap - łączny widok miniatur poszczególnych pulpitów. Aby go aktywować, wystarczy skorzystać z funkcji pinch to zoom, czyli - ujmując to kolokwialnie - uszczypnąć ekran.

W panelu powiadomień dostępne są skróty umożliwiające szybkie włączanie/wyłączanie modułów łączności bezprzewodowej (WiFi, Bluetooth, GPS), wyciszanie telefonu oraz włączenie/wyłączenie automatycznego obracania UI. Nie zabrakło również kontrolerów odtwarzacza, które - podobnie jak skróty na wysuwanej belce - stają się już standardem w telefonach z Androidem.

Samsung, Sony Ericsson czy HTC w nowych telefonach wprowadzili karty do menu głównego. Dzięki temu przeglądanie wielu zainstalowanych programów jest dużo szybsze - nie trzeba żmudnie przewijać ciągłej listy, wystarczy przechodzić między kolejnymi kartami. LG w Optimus UI nie zdecydowało się na takie rozwiązanie. Użytkownicy mają za to możliwość segregacji programów dzięki specjalnym belkom, które oddzielają różne grupy aplikacji, np. firmowo zainstalowane programy oraz aplikacje pobrane z Marketu. Dodatkowe belki i bardziej szczegółowe grupy można tworzyć z poziomu edycji menu. Warto zaznaczyć, że podobnie jak w TouchWiz 3.0/4.0 w interfejsie LG można odinstalowywać aplikacje z poziomu edytora menu głównego - wystarczy wybrać czerwony "x" obok ikonki aplikacji.

Nowy interfejs LG oceniam bardzo pozytywnie. Nie może on co prawda konkurować z TouchWiz 4.0 Samsunga, a tym bardziej z nowym HTC Sense, ale zmiany, jakich w Androidzie dokonało LG, są przemyślane i usprawniają korzystanie z telefonu. To oczywiście nie wszystko - firma zadbała także o pokaźny pakiet dodatkowych aplikacji.

Dodatki LG

O dodatkach wspominałem już we wpisie dotyczącym interfejsu Optimus UI. Są wśród nich autorskie widżety południowokoreańskiego producenta, Gesture UI oraz kilka przydatnych aplikacji.

Do pierwszej grupy należy spora liczba appletów:

• Budzik analogowy.
• Czas globalny, wyświetlający czas w dwóch różnych lokacjach.
• Dzisiejsze informacje, czyli zegar z pogodą i informacjami z kalendarza (po kliknięciu na zegar wyświetlana jest lista wpisów z kalendarza).
• Dzisiejszy termin, czyli prosty widżet z terminami z kalendarza.
• E-mail, wyświetlający najnowsze wiadomości e-mail.
• Kalendarz z wyświetlonymi terminami na aktualny dzień.
• Kontakty, czyli widżet wyświetlający ulubione kontakty oraz najczęściej używane.
• Mój status, umożliwiający szybkie aktualizowanie statusu na Facebooku.
• Muzyka, ładny widżet kontrolera odtwarzacza.
• Notatki, wyświetlający ostatnio dodane notatki.
• Pogoda i zegar, czyli zegar z aktualną pogodą i prognozą na najbliższy tydzień (po kliknięciu na widżet).
• Radio FM - prosty widżet służący do zarządzania radiem.
• Ramka obrazu - prosta ramka wyświetlająca wybrane zdjęcia z galerii.
• Wiadomości.
• Wiadomość z portalu społecznościowego (Social Feeds) - wyświetlanie wpisów znajomych z portali społecznych.
• Yahoo! NEWS, zbiór najnowszych informacji z serwisu Yahoo!.
• Zakładki - wyświetlanie ulubionych zakładek.
• Zegar cyfrowy - dwa proste zegary cyfrowe LG.

Podczas testów najczęściej korzystałem z Social Feeds oraz Pogoda i zegar, które są odpowiednikami znanych widżetów HTC. Ich poziom dopracowania nie jest może tak wysoki, ale w 100% spełniają swoją funkcję. Jeżeli miałbym doszukiwać się wad widżetów LG, to miałbym tylko jedno zastrzeżenie: applety korzystające z Sieci są nieco za wolno aktualizowane. Dotyczy to zarówno pierwszej aktualizacji, jak i automatycznego odświeżania zawartości.

Aplikacje dodane przez LG to między innymi:

• App Advisor - wyświetla listę polecanych przez LG programów z Android Marketu. Aplikacje dostosowane są do użytkowników telefonów LG w danym kraju, a ich lista jest przygotowywana osobno dla każdego z nich. W App Advisor co tydzień pojawia się nowa lista polecanych aplikacji, a poprzednie dostępne są z poziomu historii.
• Kopia zapasowa, czyli narzędzie do backupu (także automatycznego) najważniejszych danych w telefonie, danych prywatnych oraz ustawień.
• SmartShare, czyli klient DLNA dla telefonów LG. Umożliwia on wysyłanie plików po WiFi do domowego centrum multimedialnego lub kompatybilnego telewizora. Jest także sprzężony z odtwarzaczem audio i playerem wideo.
• Wiadomości i pogoda – aplikacja znana części użytkowników telefonów z Androidem to uniwersalne źródło informacji z kraju i ze świata. W programie dostępne są najważniejsze newsy ze znanych polskich serwisów informacyjnych, jak: Rzeczpospolita, Onet.pl, Gazeta.pl, Wirtualne Polska, TVP, fakt.pl, Dziennik, TVN24 czy Sport.pl. Informacje w programie podzielone są na najważniejsze, Polska, Sport i Rozrywka, a dodatkowo na pierwszym ekranie wyświetlane są aktualna pogoda i prognoza na najbliższe dni.
• Lustro – prosty program wyświetlający obraz z przedniej kamery.
• Wybór ekranu głównego, służący do szybkiej zmiany launchera w przypadku zainstalowania kilku różnych programów.
• RemoteCall, który umożliwia przeprowadzenie przedstawicielowi LG zdalnej diagnostyki urządzenia. Aplikacja ma pomóc w szybkim sprawdzaniu telefonów przez support LG.

Producent w pamięci Swift 2X zainstalował ponadto kilka ciekawych programów, w tym pełne wersje popularnych gier z Marketu - Spider-Man Total Mayhen HD, Shrek Karting HD, Guitar Hero WoR i Real Dart. Można je znaleźć pod skrótem Dodatkowe aplikacje, wraz z kilkoma ciekawymi programami: czytnik eBooków Kindle, edytor zdjęć PicSay, Movie Finder, wyszukiwarka AR Layar, Compass i Calorific.

Ostatni ważny dodatek stanowi Gesture UI, który do działania wykorzystuje żyroskop i akcelerometr. Dzięki niemu można zmienić aktualnie odtwarzany utwór i przejść do następnego zdjęcia (poprzez dwukrotne puknięcie w boczną krawędź telefonu) bądź wyciszyć dzwonek/alarm (poprzez obrócenie telefonu ekranem do dołu). Gesty umożliwiają także zatrzymanie odtwarzacza wideo poprzez obrócenie telefonu, a nawet zmianę położenia kursora w oknie wpisywania tekstu po puknięciu w którąś z bocznych ścian telefonu. Zarządza się nimi przez specjalną zakładkę w Ustawieniach o nazwie Gesture UI.

Multimedia

Pierwszy smartfon z Tegrą 2 dobrze prezentuje się pod względem obsługi multimediów: odtwarzacz muzyczny zintegrowany z funkcją SmartShare (co pozwala transmitować muzykę przez DLNA), dźwięk przestrzenny 7.1 oraz korektor z gotowymi wzorcami brzmienia. Dźwięk testowany w firmowych słuchawkach był czysty, jego głębia – dobra, a bas nieźle wyeksponowany. Niestety, gorzej jest w przypadku lepszych słuchawek, jak Koss Porta Pro 25th Anniversary. Ze względu na małą moc wyjściową dźwięk w słuchawkach nausznych był strasznie stłumiony, a bas praktycznie nieobecny.

Dużą zaletą Swift 2X jest odtwarzacz wideo, który pozwala oglądać filmy w DivX z napisami w jakości 1080p. Filmy, nawet w jakości Full HD, na Swift 2X działają szybko. Nie pojawiają się przycięcia podczas oglądania czy przewijania materiału. Player obsługuje także technologię dźwięku przestrzennego 7.1, którą można wykorzystać po podłączeniu telefonu do telewizora przez HDMI.

Dzięki portowi HDMI (microHDMI) smartfona da się podpiąć do telewizora. Na ekranie TV wyświetlany jest pełny obraz z telefonu. Dotyczy to zarówno interfejsu, filmów w Full HD, jak i gier. W LG Swift 2X można też korzystać z modułu DLNA.

Do obsługi DLNA służy program SmartShare. Automatycznie wyszukuje on urządzenia bezprzewodowe, do których da się podłączyć telefon. Dzięki temu rozwiązaniu Swift 2X można bezprzewodowo połączyć z kompatybilnym telewizorem i transmitować pliki w jakości 1080p. Za pomocą DLNA udostępnia się też w sieci lokalnej/telewizorze pliki audio i zdjęcia.

W telefonie nie zabrakło radia FM z RDS czy galerii Cooliris, które jest obecnie standardem w większości nowych Androidów (poza modelami HTC). Dodatkowo z Marketu można pobierać inne aplikacje multimedialne, w tym programy do obsługi radia internetowego (TuneWiki, TuneIn), playery w chmurze (SoundCloud, Moozone) czy aplikacje do oglądania internetowej telewizji (ipla). Większość z nich jest oczywiście darmowa.

Jakość zdjęć robionych Swiftem 2X jest niezła. W warunkach dobrego oświetlenia kolory są dobrze odwzorowane, a ostrość i szczegóły mają zadowalający poziom. Nie jest to jednak jakość znana z Xperii arc, Galaxy S II, nie wspominając o Nokii N8. Przy sztucznym oświetleniu i we wnętrzach na zdjęciach widać szumy, a kolory są nieco wyblakłe. Z pomocą przychodzi dioda doświetlająca, ale daje ona mocne światło tylko do 1,5 metra od obiektywu. Galerię zdjęć wykonanych LG Swift 2X prezentowałem już na blogu (link poniżej).

Smartfon umożliwia także nagrywanie wideo w jakości Full HD (1080p). Niestety, pod tym względem również nie zaskakuje. Nagrania charakteryzują się dobrym odwzorowaniem kolorów, niezłym kontrastem, ale już poziom szczegółów (jak na Full HD) jest bardzo słaby. Widoczne są także lekkie skoki, które wynikają z szybkości nagrywania w Full HD - około 23-24 klatek na sekundę. Podczas testów odniosłem wrażenie, że wiele telefonów nagrywa dużo lepiej w 720p niż Swift 2X w Full HD.

Kolejny atut to wspomniana obsługa filmików ze stron internetowych w jakości HD i Full HD. Na ekranie Swift 2X można z powodzeniem odtwarzać filmiki z YouTube lub Vimeo w jakości 720p. Działają on płynnie, przycięcia nie pojawiają się przy próbie ich przewijania i - co najważniejsze - nie zamulają smartfona. W każdej chwili można zminimalizować przeglądarkę, aby po wykonaniu kilku innych czynności wrócić do oglądanego materiału wideo. Pod tym względem Swift wypada dużo lepiej niż modele jednordzeniowe, w tym Androidy HTC ze Snapdragonami, które są optymalizowane pod obsługę Adobe Flash Playera.

Portale społecznościowe

Po względem integracji z portalami społecznościowymi firma LG nie postarała się za bardzo. Optimus UI na tym polu znacznie ustępuje HTC Sense czy TouchWiz Samsunga. Swift 2X nie oferuje w zasadzie nic więcej niż trzy dedykowane programy do obsługi Twittera, MySpace i Facebooka oraz widżet będący odpowiednikiem FriendStreama HTC. Zadaniem tego ostatniego jest wyświetlanie ostatnich wpisów znajomych z tablicy. Inaczej niż we FriendStreamie są one jednak rozdzielone - wpisy z Facebooka czy Twittera pojawiają się w osobnych zakładkach. Oczywiście, w systemie nie zabrakło integracji kontaktów z Facebooka/Twittera z tymi z książki kontaktowej czy możliwości udostępniania zdjęć na portale społecznościowe prosto z galerii (poprzez dedykowane aplikacje).

Dla części użytkowników dość uboga integracja sieci społecznych ze smartfonem może być wadą, z kolei pozostali mogą traktować to jako zaletę. Ja należę do pierwszej grupy. Z miłą chęcią czytałbym wpisy znajomych z poziomu książki adresowej, przeglądał ostatnio dodane zdjęcia z poziomu galerii (HTC Sense) czy korzystał z narzędzia jak Social Hub, w którym spięte są wszystkie kanały komunikacji ze znajomymi. Oczywiście, w Android Markecie można znaleźć wiele różnych programów, które usprawniają korzystanie z ulubionego portalu takie, jak Seesmic bądź FriendCaster, ale to nie to samo co zintegrowane z systemem usługi. Szczerze mówiąc, po społecznościowej stronie Optimus UI spodziewałem się nieco więcej.

GPS i nawigacja

Pod względem nawigacji i modułu GPS nie mogę nic zarzucić Swiftowi 2X. Ma on 4-calowy ekran, na którym można wygodnie nawigować, a szybki procesor zapewnia płynne przewijanie map. Podczas testów sprawdzałem m.in. NaviExperta, Navigon MobileNavigator oraz nową na polskim rynku Google Maps Navigation. Programy diametralnie różnią się od siebie, ale wszystkie działały bardzo dobrze na smartfonie LG. Wbudowany moduł GPS szybko (i dokładnie) określał moją aktualną pozycję. Dość dodać, że dokładna lokalizacja (z wykorzystaniem A-GPS) rzadko przekraczała około 10-15 sekund.

Swift 2X nie jest tak dobry jak Galaxy S II, ale z powodzeniem może być świetną i dużo tańszą alternatywą dla HTC Sensation (o ile nie jesteście fanami Sense UI). Wydajnościowo telefon ustępuje nieco konkurencji, ale po aktualizacji do Androida 2.3 Gingerbread powinno się to zmienić. Ze względu na niską cenę jest to jednak jeden z najciekawszych modeli na naszym rynku.

Plusy:

[plus]dobra jakość wykonania

[plus]duża wydajność, Nvidia Tegra 2

[plus]dostęp do Tegra Zone i specjalnych wersji gier

[plus]dobra optymalizacja pod Flash Playera

[plus]dopracowany interfejs Optimus UI

[plus]duży pakiet dodatkowych aplikacji

[plus]rozbudowane funkcje multimedialne

[plus]stosunkowo niska cena

Minusy:

[minus]słaba jakość aparatu

[minus]przeciętna jakość nagrań wideo

[minus]chwilowe problemy z wydajnością interfejsu Optimus UI

[minus]brak rozbudowanej integracji z portalami społecznościowymi

[minus]przeciętna jakość rozmów