„Świeżo upieczony jabłecznik” - im mniej wolnego RAMu, tym lepiej?

Apple podaje, że im mniej wolnej pamięci RAM w naszym Maku, tym lepiej. Dlaczego ogólnie mówiąc ma to sens? Najpierw zobaczmy, czym jest pamięć aktywna, nieaktywna, układowa i wolna oraz kiedy trzeba się martwić, jeśli zabraknie nam tej ostatniej.

Chyba każdy, kto korzysta z komputera (niekoniecznie Maka), zna termin pamięć RAM. Pewnie wszyscy też wiemy, że im więcej RAMu w naszym urządzeniu, tym lepiej. Tylko do czego tak naprawdę służy pamięć systemowa?

Fot. Bitterjug / Flickr.com

Pokrótce mówiąc RAM (ang. Random Access Memory – pamięć o dostępie swobodnym) służy do przechowywania programów, danych i informacji, które właśnie są używane lub z których często korzystamy. Dane w RAMie są ładowane z twardego dysku i pamięć ta jest opróżniana chwilę po wyłączeniu komputera. Znane jest powiedzenie "pamięci RAM nigdy za dużo". Gorzej, jak jest go za mało. Jak i gdzie to sprawdzić na naszym Maku?Kiedy pamięć aktywna staje się nieaktywna i po co nam to wiedzieć

[/h3]Świetnym narzędziem do śledzenia wykorzystania pamięci przez aplikacje jest Monitor Aktywności. Znajdziemy go w katalogu Programy > Narzędzia. Po uruchomieniu wystarczy kliknąć na zakładkę* Pamięć systemowa*. Pokaże nam się mniej więcej taki obraz:

Na dole wyświetlane są 4 rodzaje pamięci systemowej: Wolna, Układowa, Aktywna i Nieaktywna. Po prawej widzimy też wykres kołowy wizualizujący wykorzystanie RAMu. Co te wszystkie wartości oznaczają?

Wolna (kolor zielony) - pokazuje pamięć dostępną do wykorzystania

Układowa (czerwony) - to dane, które muszą pozostawać w pamięci RAM i nie możemy ich przenieść na dysk. Jej wielkość zależy od tego, z jakich programów korzystamy

Aktywna (żółty) - wskazuje ilość pamięci RAM aktualnie wykorzystywanej przez różne procesy (programy)

Nieaktywna (niebieska) - pamięć, która nie jest już używana, ale jej zawartość nie jest usunięta do czasu, aż inna aplikacja nie będzie potrzebować tego miejsca w pamięci

To bardzo korzystne dla nas rozwiązanie. Zilustruję to przykładem. Otwieramy program, który wykorzystuje sporo pamięci RAM, np. OpenOffice. Chwilę z niego korzystamy, po czym zamykamy. Za jakiś czas znów chcemy otworzyć edytor tekstu. Pewnie zauważymy, że aplikacja ta otwiera się dużo szybciej. Dzieje się tak dzięki pamięci nieaktywnej, w której dane otwieranych programów są przechowywane do następnego uruchomienia. Oczywiście pod warunkiem, że pamięć ta nie będzie potrzebna dla aktywnych aplikacji.

Kiedy to, co mamy, niestarcza

Czy zatem trzeba się martwić, kiedy większość pamięci systemowej nie jest wolna ? Niekoniecznie. Oznacza to, że RAM jest po prostu dobrze wykorzystywany. W moim Maku Mini mam 2 GB pamięci RAM i zazwyczaj ok 70% z niej jest zajęta.

Idąc za cytowanym wcześniej powiedzeniem "pamięci RAM nigdy za dużo" z chęcią dołożyłbym jeszcze drugie 2 GB. Czy jest mi to niezbędne? Nie jest. Inna zasada mówi, że jeśli przy typowym obciążeniu systemu pamięć aktywna i nieaktywna razem zajmuje ok 90% RAMu (pozostaje nam ok 10% wolnej pamięci), to zdecydowanie potrzebujemy dołożyć kość RAMu. Jak widzicie na screenie powyżej, mam jeszcze mały zapas. Zresztą nie mam wielkiego wyboru. Mój Mak Mini model Early 2006 nie obsługuje więcej niż 2 GB RAMu.

Zdjęcie tytuowe: Jeremy Burgin / Flickr.com

______*

"Świeżo upieczony jabłecznik" - cykl wpisów (pamiętnik) Macusera, który dopiero co przesiadł się z peceta i odkrywa "Świat nadgryzionego jabłka" wraz z czytelnikami.*

Źródło: Apple