Weekendowy Zestaw Gier i Aplikacji [2.06.2012]

Zapraszam wszystkich na kolejny odcinek Weekendowego Zestawu Gier i Aplikacji.

Swoje propozycje proszę wysyłać na tomasz.slowik@komorkomania.pl lub wypisywać w tym wątku na forum.

Shoot the Zombirds - darmowa

Zręcznościówka.

Kontynuacja udanego tytułu polskiej produkcji. Gracz wciela się w stracha na wróble, który strzela z kuszy do nieumarłych ptaków. Sterowanie nie zmieniło się, ale rozgrywka owszem. W kontynuacji zabawa trwa do utraty wszystkich małych dyń, które są wykradane przez wrogów. Gracz ma też ograniczoną liczbę bełtów, które odzyskiwane są dzięki trafieniom. Pozostawiono tryb szału oraz mnożnik zależny od liczby trafień pod rząd. Przeciwnicy nadlatują falami - im późniejsza, tym są oni trudniejsi do pokonania.

Gracz do wypełniania ma różne zadania (zdobądź ileś punktów, zestrzel określoną liczbę ptaków pod rząd, osiągnij mnożnik itd.). W trakcie zabawy pojawiają się też czaszki, które po zestrzeleniu dają złoto. Można je wydawać w sklepie na ulepszenia.

Grafika jest podobna do poprzedniej części, ale zaimplementowano więcej efektów, dlatego często zmieniają się kolory i coś dzieje się w tle. Całość ma fajny klimat pasujący do tematyki.

Shoot the Zombirds wciąga równie mocno, co poprzednik, ale starcza na dłużej. Zdecydowanie polecam go wszystkim, tym bardziej że wersja na Androida jest darmowa.

[plus]wciąga

[plus]godna kontynuacja Shoot The Birds

[plus]proste zasady

[plus]dłuższa od poprzednika

Zręcznościówka.

Jest to port znanego niemal wszystkim tytułu z PC i konsol. Gracz kieruje w nim drużyną uzbrojonych robaków na dwuwymiarowej planszy, a jego zadaniem jest zmieść jednostki przeciwnika. Służy mu do tego pokaźny arsenał, począwszy od walki wręcz, przez broń palną, a na granatach kończywszy. Rozegrać można szybką walkę, wyzwania, samouczek oraz tryb rekordów. Ten ostatni polega na zadaniu odradzającym się, słabym przeciwnikom jak największej liczby obrażeń, samemu utrzymując się przy życiu. Jest jeszcze multiplayer na jednym urządzeniu.

Sterowanie jest największą wadą tytułu. Jest nieintuicyjne i niewygodne. Gracz przemieszcza robaka, dotykając wybranej strony ekranu, podskakuje,  dotykając go w okolicach postaci, a celuje przesuwając, celownik. I wszystko byłoby okej, gdyby nie różna interpretacja poleceń przez grę. Klawiatura w przypadku tego tytułu była znacznie wygodniejsza.

Grafika jest bardzo podobna do tej z komputerów, a udźwiękowienie nie zmieniło się.

Wormsy długo były dopracowywane, żeby w ogóle stały się grywalne i to się udało. Jednak niewygodne sterowanie skutecznie przeszkadza w dobrej zabawie. Poza tym wersja na smartfony jest pozbawiona edytora plansz i oraz części broni znanej z innych platform.

[plus]nadal są to Wormsy

[plus]grafika się nie zmieniła

[plus]może bawić

[minus]niewygodne sterowanie

Tower Defense.

Reguły rozgrywki są typowe dla tego gatunku, z małym wyjątkiem. Gracz ma możliwość kontrolowania drogi, jaką przemierzają przeciwnicy, zastawiając ją wieżyczkami. Dzięki temu można ją znacząco wydłużyć i zwiększyć skuteczność pozbywania się przeciwników. Grający ma do dyspozycji sześć wieżyczek (na początku cztery), które można ulepszyć maksymalnie dwa razy.

Gra oferuje tylko cztery plansze, ale na każdej z nich można rozegrać trzy tryby zabawy na trzech poziomach trudności. Mapy różnią się od siebie miejscem, z którego przychodzą przeciwnicy (lub miejscami) oraz wyglądem. Niestety mnogość trybów nie idzie w parze z ich rozmaitością. Odmienna jest tylko liczba fal przewidzianych na daną partię.

Grafika jak na tower defense'a jest niezła, mimo że dwuwymiarowa. Jednostki są czytelne i bez problemu można je rozpoznawać, a całość jest kolorowa.

Fieldrunners jest grą przeciętną, która wciąga jak każdy tower defense. Jest sporo zarówno lepszych, jak i gorszych tytułów tego gatunku.

[plus]zmienna droga przeciwników

[plus]trudna

[minus]monotonna

[minus]mało plansz i podobne do siebie tryby

Gra logiczna.

Zabawa polega na owinięciu liną jak największego fragmentu drewnianej figurki. Im większe jest jej pokrycie, tym więcej gwiazdek zdobywa gracz. Są one potrzebna do odblokowania kolejnych poziomów. Żeby nie było zbyt łatwo, długość sznura jest ograniczona.

Owijanie polega na dowolnym obracaniu figury. Następnie lina przykleja się do figurki w dość nierealistyczny sposób i tak do skutku. Na samym końcu należy przerwać ją za pomocą gwoździa, dzięki czemu zakańcza się poziom.

Grafika jest bardzo ładna i klimatyczna. Drewno wygląda realistycznie, a tło buduje tajemniczy klimat. Niestety najważniejsza rzecz, czyli fizyka, jest po prostu dziwna. Sznur się przykleja do figurek, zamiast przesuwać po nich, a poprawienie swojego błędu wymaga dosyć dużego zakresu ruchów.

Zen Bound 2 to gra jedyna w swoim rodzaju i jest to jej największa zaleta. Mnie granie w nią nie sprawiło zbyt dużej przyjemności, ale to o niczym nie świadczy. Dla fanów gier logicznych może to być ciekawa propozycja.

[plus]grafika

[plus]oryginalny pomysł

[minus]nie widzę w niej niczego ciekawego

Strategia.

Zabawa polega na zajmowaniu kolejnych planet przy użyciu jednostek produkowanych na posiadanych ciałach niebieskich. W zależności o rangi danego obiektu, jednostki produkowane są w różnym tempie. Przeciwnik robi dokładnie to samo, a gracz musi pozbawić go wszystkich włości. Dla utrudnienia zajęte planety mają swój system obronny, przez co trzeba wysyłać na nie więcej oddziałów, niż wynikałoby to z jej garnizonu. Im dłużej dany obiekt jest w czyimś posiadaniu, tym lepsza jest jego obronność.

Wbrew pozorom rozgrywka jest bardzo dynamiczna, a jeden błąd na początku bitwy może uniemożliwić jej wygranie. Gracz nie ma chwili spokoju - szczególnie na wyższych poziomach trudności.

Grafika jest nudna i przypomina stare tytuły w Javie. Wielka szkoda, ponieważ tytuł ma potencjał Osmosa HD.

Little Stars for Little Wars 2 zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Chociaż z obrazków wieje nudą, to naprawdę niełatwo się od niego oderwać.

[plus]dynamiczna rozgrywka

[plus]nie ma czasu na nudę

[minus]nieciekawa grafika

Zręcznościówka.

Gra polega na dowiezieniu do mety jak największej liczby uchodźców, którzy siedzą na pace ciężarówki prowadzonej przez gracza. Nie jest to proste zadanie, ponieważ plansze są wyboiste, a czas przejazdu jest równie ważny, co pasażerowie. Po drodze pojawiają się rożne bonusy albo trzeba łapać latające dzieci. Sterowanie ogranicza się do dodawania gazu oraz kontrolowania lotu za pomocą machania telefonem.

Poziomów jest bardzo dużo, a na każdym do zdobycia jest pięć medali (za czas oraz liczbę dowiezionych osób). Poza tym jest opcja gry na planszach stworzonych przez innych graczy lub przez siebie. Dzięki temu gra nigdy się nie kończy.

Grafika jest nijaka i nie przykuła mojej uwagi.

Smuggle Truck to przyjemny tytuł na chwilę, który wzbudził wiele kontrowersji, gdy wychodził na iOS. Idealnie nadaje się na krótkie sesje, ale jak na tak prostą grę, jest dosyć drogi.

[plus]dobry na krótkie sesje

[plus]proste zasady

[plus]niezliczona liczba plansz

[plus]edytor poziomów

[minus]przeciętna grafika

[minus]cena

Aplikacja bankowa.

Przyda się osobom mającym rachunek rozliczeniowy w banku ING. Program pozwala na sprawdzenie stanu swojego konta, historii operacji oraz zrobienie przelewu. Niestety w przypadku ostatniej opcji jest jedynie możliwość robienia ich między swoimi oraz zaufanymi kontami. Jest to duża wada, tym bardziej że wersja przeglądarkowa aplikacji nie ma takich ograniczeń.

Po uruchomieniu należy się zalogować na swoje konto, następnie z pełnego hasła program tworzy czterocyfrowy PIN służący do logowania się w aplikacji. Jest to dosyć słabe zabezpieczenie, ale za to szybkie. Ciekawą funkcją jest przedstawienie stanu konta w postaci paska, którego granice ustala użytkownik. Dzięki temu wiadomo mniej więcej ile ma się pieniędzy, ale osobie obok wykres niewiele powie.

Interfejs został podzielony na kafelki, które prezentują się znakomicie i są praktyczne. Zaletą jest też płynność wszystkich animacji i szybkość działania.

INGMobile to przykład, jak można dopracować i zoptymalizować nawet najprostszą aplikację. Brakuje w niej jedynie przelewów na dowolne konto, ale poza tym jest godna polecenia.

[plus]optymalizacja

[plus]ładny wygląd

[plus]innowacyjne rozwiązania

Program instruktażowy.

Za pomocą krótkich animacji przedstawia sposoby wiązania różnych węzłów. Łącznie jest ich 66, a do każdego dołączono również opis, dzięki któremu można się zapoznać z zastosowaniem, słabymi i mocnymi stronami danej pętli oraz dowiedzieć się na co uważać w trakcie jej robienia. Niestety cała aplikacja jest w języku angielskim, co przeszkadza szczególnie w przypadku nazw poszczególnych supłów.

Animacja jest dobrze wykonana i można kontrolować jej tempo. Szkoda jednak, że spowolnione odtwarzanie wygląda, jakby się zacinało. Węzły podzielone są ze względu na zastosowanie oraz rodzaj.

Interfejs jest maksymalnie uproszczony i dobrze się z niego korzysta. Brakuje tylko gestu zmiany poszczególnych kart, ale to mały szczegół.

Knots 3D to najlepsza aplikacja tego typu dostępna w Google Play. Jej największą wadą jest brak języka polskiego, który znacząco utrudnia znalezienie węzła po nazwie.

[plus]animacje

[plus]opisy

[plus]przejrzysty interfejs

[minus]brak polskiego

Żywa tapeta.

Najczęściej nie piszę o tego typu aplikacjach, ale ta jest wyjątkowa i warta sprawdzenia.

Planets Pack utrzymany jest w klimatach science fiction i oferuje animacje sześciu wyimaginowanych planet. Tak naprawdę to tylko ich rodzaje, ponieważ każdą z nich można w pewnym stopniu spersonalizować. Do wyboru są: wulkaniczna, lodowa, zielona, gazowy gigant, skalista oraz rdzawa. Każda z nich może mieć atmosferę oraz chmury. Dodatkowo da się zmienić poziom ich oświetlenia oraz odbicia światła. Warto wspomnieć o opcji zarządzania wydajnością w celu oszczędzania energii.

Ciała niebieskie prezentują się znakomicie, podobnie zresztą jak wszystkie produkty tego dewelopera. Planety obracają się z ustawioną prędkością i reagują na gesty. Poza tym można ustawić je na tyle ciemne, żeby nie zmniejszały czytelności innych elementów pulpitu.

Planets Pack zrobił na mnie ogromne wrażenie. Bezsprzecznie wart jest swojej ceny, a jego jedyną wadą jest większe zużycie baterii niż w przypadku statycznego tła.

[plus]genialnie wygląda

[plus]sporo opcji personalizacji

[plus]nie zmniejsza czytelności pulpitu

[minus]większe zużycie energii