LG G7 ThinQ - pierwsze wrażenia i zdjęcia z aparatu

Dotychczas uważałem, że LG V30 to najładniejszy smartfon w historii tegoż producenta. W końcu miałem jednak okazję zobaczyć LG G7 ThinQ na żywo i obecnie uważam, że LG V30 to najładniejszy smartfon tegoż producenta.

Nie twierdzę, że najnowszy flagowiec jest brzydki, ale brak symetrii to już nie to. Przede wszystkim razi podobieństwo do iPhone'a X, Huaweia P20, Honora 10, ZenFone'a 5 czy OnePlusa 6.

Doceniam jednak praktyczne walory wcięcia w ekranie. Dzięki niemu zegar, wskaźniki zasięgu czy ikonki powiadomień znajdują się przy głośniku, więc pod nim zostaje więcej miejsca dla treści. Poza tym wcięcie można zamaskować czarnymi paskami korzystając z odpowiedniej opcji w ustawieniach.

Choć nie jest tak smukły jak V30, dzięki opływowym kształtom dobrze wpasowuje się w dłoń. Wygodnie używa się go nawet jedną ręką.

Jeśli jednak chodzi o wrażenia dotykowe, najbardziej urzeka mnie świetny silniczek wibracyjny, choć to także znamy już z V30. Zamiast tandetnych, bzyczących wibracji, generuje on silne, ale przyjemne kopnięcia.

Wiele osób (i producentów) nie przywiązuje do tego wagi, ale gdy raz poczuje się wibracje lepszego sortu, po wzięciu do ręki innego telefonu czuć, że coś jest nie tak.

LG V30 ma wyświetlacz OLED, który jest jednak przeciętnej jakości. LG G7 ThinQ to dość kontrowersyjny powrót do - w teorii - gorszej technologii IPS. Odnoszę jednak wrażenie, że była to dobra decyzja.

O ile OLED-owi z V-trzydziestki sporo można było zarzucić, o tyle do panelu o wdzięcznej nazwie FullVision Super Bright Display ciężko się przyczepić. Kolory są żywe, biel jak z reklamy pasty do zębów, a kąty widzenia w porządku.

LG chwali się przede wszystkim jasnością na poziomie 1000 nitów; tryb maksymalnej jasności można aktywować klikając odpowiedni przycisk w panelu powiadomień.

Pogoda podczas polskiej premiery dopisała, więc mogę potwierdzić, że G7 zapewnia znakomitą czytelność nawet przy wysokim nasłonecznieniu.

Nie wiem, czy jest to coś, co może sprzedać telefon, ale osoby spędzające sporo czasu poza domem na pewno panel G-siódemki docenią.

Głośniki multimedialne to pięta achillesowa LG G6 i LG V30. Zwłaszcza, że pozycjonowane są one (a w szczególności ten drugi) jako smartfony wręcz audiofilskie. Może i na słuchawkach grają dobrze, ale głośnik to skaza na ich muzycznej duszy.

Z LG G7 jest inaczej. Producent przygotował rozwiązanie o nazwie Boombox; niezłej jakości głośnik wspierany jest przez wnętrze obudowy, które zostało tak zaprojektowane, by pełniło funkcję pudła rezonansowego wzmacniającego dźwięk.

Odpaliłem na szybko kilka kawałków i przyznaję, że G7 gra naprawdę konkretnie. Dźwięk jest głośny, klarowny i głęboki.

Co ciekawe, gdy ustawiony jest wysoki poziom głośności, cała obudowa drży niczym membrana subwoofera. Początkowo obwiałem się tego efektu, ale jest on przyjemny i dziwnie satysfakcjonujący. Moc dźwięku jest dosłownie namacalna.

Szkoda tylko, że to w dalszym ciągu jedynie pojedynczy głośnik na dolnej krawędzi, który łatwo zasłonić dłonią, gdy trzyma się telefon poziomo.

Z LG G7 ThinQ spędziłem jakieś 3 godziny podczas premiery, która odbyła się przed południem w słoneczny dzień. Aparat smartfonu nie miał więc okazji, by się wykazać, ale strzeliłem na szybko kilka zdjęć aparatem głównym oraz dodatkowym z szerokokątnym obiektywem.

Aparat wspierany jest przez sztuczną inteligencję; gdy wykryje jakiś obiekt, dopasowuje parametry, aby przykładowo podsycić kolory kwiatów. Efekty są widoczne, ale ingerencja algorytmów nie jest aż tak agresywna jak w przypadku Huaweia P20 Pro.

Cieszy mnie, że LG nie popłynęło z prądem i trzyma się swojej szerokokątnej optyki, a nie coraz popularniejszych teleobiektywów. Wciąż uważam, że możliwość "oddalenia się" od fotografowanego obiektu jednym kliknięciem to killer-feature.

Choć LG stosuje w swoich flagowcach podwójne aparaty od 2016 roku, dość długo kazało czekać na tryb portretowy, który u konkurencji jest już standardem. Na szczęście warto było czekać, bo rezultaty są naprawdę dobre.

Oprogramowanie zazwyczaj precyzyjnie wykrywa krawędzie obiektów, a samo rozmycie jest naturalnie stopniowane i przyjemne dla oka. Można je zresztą regulować już po zrobieniu zdjęcia.

Smartfon jest mocno zintegrowany z Google Assistantem, który polszczyznę ma opanować w bliżej nieokreślonym terminie przed końcem roku. Na obudowie znalazł się nawet przycisk, który odpowiada za jego błyskawiczne uruchamianie (na razie aktywuje wyszukiwarkę Google).

Gdy Asystent nauczy się już polskiego, G7 może być dobrym kompanem do rozmów. Producent zatroszczył się o kilka autorskich komend, które odpowiadają za aktywację systemowych funkcji, oraz o mikrofon, który ma wyłapywać polecenia użytkownika nawet z większej odległości.

LG G7 ThinQ kosztuje na start 3499 zł. W połączeniu z gratisowym telewizorem 4K w przedsprzedaży to dobra oferta, ale - patrząc na sam telefon - to wysoka cena jak na urządzenie, które ma tylko 4 GB pamięci operacyjnej.

Doświadczenie uczy, że przy intensywnym przełączeniu się między wieloma aplikacjami jednocześnie, nie będzie to wystarczająca ilość. Szkoda, że firma nie ściągnęła do Polski wariantu z 6 GB.

Niemniej doświadczenie uczy też, że G7 zbyt długo tej ceny nie utrzyma. Pewnie za kilka dni będzie ona wyglądała jak sekundnik. Zresztą ostatni raz sprawdzałem cenę 15 minut temu, więc nie gwarantuję, że już nie spadła.

Nie licząc niewielkiej ilości RAM-u, zapowiada się solidny smartfon bez poważniejszych wad czy braków. Więcej będę mógł jednak napisać, gdy G7 ThinQ trafi do mnie na testy.