Android P z obsługą formatu HEIF. To bardzo ważna nowość, ale na efekty trzeba będzie poczekać

HEIF (High Efficiency Image File Format) to format plików zdjęciowych, który docelowo ma zastąpić wysłużony format JPEG. Został on ustandaryzowany w roku 2013, ale szerzej stosowany jest dopiero od kilku miesięcy. Popularność zdobywa głównie za sprawą Apple'a; w roku 2016 HEIF został domyślnym formatem zdjęć w systemach iOS oraz macOS.

HEIF-y mają kilka istotnych przewag nad JPEG-ami.

HEIF cechuje się udoskonaloną kompresjąbez wyraźnej straty jakości.

Jak wynika z testu przeprowadzonego przez serwis AppleInsider na przykładzie iPhone'a, zdjęcia JPEG zajmujące 1,8 GB, w formacie HEIF "ważą" 1 GB. To uśredniony wynik, bo bywa, że różnice w wydajności sięgają nawet 96 proc.

Z użytkowego punktu widzenia to spory atut. W moim przypadku zdjęcia stanowią aż 40 proc. zajętej pamięci telefonu. Myślę, że u większości osób wygląda to podobnie.

Jeden plik HEIF może zawierać całą sekwencję klatek. Dzięki temu format ten może zastąpić GIF-y.

Sekwencja zdjęć może być wykorzystywana także przez aplikacje do edycji. Wiele smartfonów potrafi robić serie zdjęć, z których można następnie wybrać najdoskonalsze. Dzięki formatowi HEIF wszystkie fotki nie muszą być zapisywane w osobnych plikach.

W jednym pliku zapisane mogą być także różne wariacje (np. wymiarowe) zdjęcia, co docenią przede wszystkim projektanci stron internetowych. Przeglądarka może z pojedynczego pliku wybrać wersję najodpowiedniejszą dla danego urządzenia.

W przypadku obracania czy kadrowania zdjęć HEIF, wprowadzane zmiany zapisywane są w pliku jako instrukcje wykonywane następnie przez aplikację wyświetlającą fotografię. Efekt końcowy nie nadpisuje więc zdjęcia wejściowego.

Załóżmy, że zrobiłeś zdjęcie telefonem, wykadrowałeś je i przesłałeś na komputer. Po czasie zorientowałeś się, że fotka przycięta jest zbyt mocno. Dzięki temu, że wprowadzone zmiany zostały zapisane w formie instrukcji, zdjęcie można przywrócić do pierwotnego stanu w dowolnym edytorze obsługującym ten format.

Plik HEIF może zawierać np. informacje o głębi zdjęcia zrobionego podwójnym aparatem.

Programy graficzne, które mają dostęp do dodatkowych danych, pozwalają dzięki temu na jeszcze bardziej zaawansowaną obróbkę.

Android P natywnie obsługuje nowy standard, więc twórcy aplikacji fotograficznych będą mogli wykorzystać jego możliwości.

Warto w tym miejscu odnotować, że Google informuje o dodaniu wsparcia dla formatu HEIF właśnie w kontekście twórców aplikacji. Nie jest jasne, czy smartfony z Androidem P będą domyślnie zapisywać zdjęcia w tym formacie.

Producentom telefonów może się do tego nie palić z uwagi na fragmentację oraz... Windowsa. System Microsoftu natywnie nie wspiera jeszcze HEIF-ów, więc zdjęcia wysyłane z telefonu na komputer z Windowsem musiałyby być konwertowane do formatu JPEG, co częściowo kłóci się z ideą tego standardu.

W czerwcu 2016 Apple wydał deweloperskie wersje systemów iOS 11 oraz macOS 10.13, w których HEIF stał się domyślnym formatem zdjęć. Deweloperzy mieli czas, by dostosować swoje fotograficzne aplikacje, a już we wrześniu finalne oprogramowanie trafiło do wszystkich użytkowników iPhone'ów, iPadów i Maców z ostatnich kilku lat.

Apple pomyślał też o niekompatybilnych urządzeniach - telefon w locie konwertuje zdjęcia do formatu JPEG. Nie trzeba więc się obawiać, że użytkownik Androida nie zobaczy fotki wysłanej przez Messengera.

Dla użytkowników sprzętu Apple'a zmiana była więc w zasadzie całkowicie bezbolesna. Jestem wręcz przekonany, że zdecydowana większość z nich w ogóle nie ma pojęcia, że cokolwiek w kwestii zdjęć się zmieniło.

W przypadku iUrządzeń zalety standardu HEIF nie kończą się na tym, że fotki zajmują mniej miejsca (na telefonie i komputerze).

Dość wspomnieć, że funkcja Live Photos (animowane zdjęcia) zyskała nowe możliwości. Po zrobieniu zdjęcia można wybrać inną klatkę lub połączyć wszystkie w celu osiągnięcia efektu długiej ekspozycji.

Na razie Google zatroszczył się tylko o dodanie obsługi tego formatu w testowej wersji systemu. Ostateczne wydanie Androida P pojawi się zapewne jesienią, przy czym przez pierwszych kilka miesięcy trafi na garstkę urządzeń.

Biorąc pod uwagę szybkość adaptacji wcześniejszych wersji oprogramowania, będzie można mówić o sukcesie jeśli do końca roku z Androida P będzie korzystać więcej niż 0,5 proc. użytkowników.

Producenci smartfonów oraz twórcy aplikacji będą musieli brać poprawkę na niewielką popularność nowej wersji systemu i problemy z kompatybilnością wsteczną. Miną dłuuugie lata zanim HEIF stanie się androidowym standardem i Google osiągnie to, co Apple'owi zajęło 3 miesiące.

I to by było na tyle, jeśli chodzi o obiegową opinię, że fragmentacja Androida nie jest problemem.