Samsung Galaxy S21 Ultra po 24 godzinach. Pierwsze wrażenia i zdjęcia z aparatu

Jeśli zdjęcia nie wyświetlają się prawidłowo, kliknij tutaj.

Dla szerszego kontekstu dodam, że na testowego Galaxy S21 Ultra przesiadam się bezpośrednio z Galaxy Note'a 20 Ultra, który to z kolei odziedziczył znaczną część wyposażenia i funkcji po S20 Ultra. Dzięki temu łatwiej jest mi ocenić zmiany, które zaszły z generacji na generację.

Fanem czarnych telefonów nie byłem nigdy. W mojej ocenie są nudne i niepraktyczne, bo najłatwiej zbierają zabrudzenia. Z S21 Ultra jest jednak inaczej.

Podczas prezentacji smartfonu wyświetlony został kilkuminutowy film poświęcony... czarnemu kolorowi. Projektanci opowiadali, jak to spędzili długie miesiące na eksperymentowaniu z materiałami i barwnikami, aby osiągnąć efekt jedyny w swoim rodzaju. Myślałem, że to tylko marketingowy bełkot, ale od razu po wzięciu nowego flagowca do ręki zrozumiałem, że nie. Ktoś naprawdę się postarał.

Metalowa rama, wysepka z aparatami, szklane plecki, szklany przód, obiektywy i logo na obudowie - wszystkie te elementy są czarne, ale jednocześnie wszystkie cechują się innym odcieniem i fakturą. Sposób, w jaki poszczególne fragmenty odbijają światło, naprawdę może się podobać.

Dodatkowo plecki - choć szklane - mają matowe wykończenie, dzięki czemu nie są podatne na zbieranie odcisków palców.

Pierwsze skrzypce w całej konstrukcji gra wysepka z aparatami, która zlewa się z metalową ramą telefonu. Na tle setek identycznych smartfonów wygląda to niecodziennie i bardzo mi się podoba.

Przyczepić mogę się jedynie przodu. Górna ramka jest odrobinę węższa od dolnej, a boczne - przez delikatnie zakrzywione krawędzie ekranu - są jeszcze węższe. Nie lubię takiej asymetrii i wolałbym, żeby Samsung zastosował całkowicie płaski wyświetlacz i jednolite obramowanie.

To jednak detale. W ogólnym rozrachunku to - moim zdaniem - i tak jeden z najładniejszych smartfonów na rynku.

Testy wytrzymałościowe poprzednich modeli nie pozostawiały wątpliwości, że wąska tafla szkła między wysepką z aparatami a metalową ramką była najbardziej podatna na stłuczenia. W Galaxy S21 ten newralgiczny punkt został obudowany metalowym korpusem, co powinno pozytywnie wpłynąć na wytrzymałość telefonu.

Dodatkowo każdy z obiektywów jest schowany w niewielkim wgłębieniu. Po odłożeniu telefonu na płaskiej powierzchni soczewki nie mają z nią kontaktu, więc powinny być mniej podatne na zbieranie zarysowań.

Smartfon uzbrojony jest w aż 4 obiektywy o różnym stopniu przybliżenia: kolejno 0,6x, 1x, 3x oraz aż 10x.

To najszerszy zakres ogniskowych, jaki można znaleźć w smartfonie. Co prawda Huawei P40 Pro+ także generuje 10-krotne przybliżenie optyczne, ale brakuje mu ultraszerokiego kąta z prawdziwego zdarzenia. O ile flagowiec Huaweia pokrywa ekwiwalent ogniskowych 18-240 mm, o tyle w S21 Ultra jest to 13-240 mm. Coś pięknego.

Poniżej kilka zdjęć z różną wartością zoomu.

0,6x:

1x:

3x:

10x:

20x:

30x:

50x:

100x:

Oczywiście zoom powyżej 10x jest realizowany cyfrowo, więc każdy kolejny poziom wiąże się ze spadkiem jakości. Fotki 100x są w zasadzie nieużywalne i mogą służyć co najwyżej do odczytania tekstu z mocno oddalonej tablicy, ale ze zdjęć 20-30x da się jeszcze coś wycisnąć.

Poniżej porównanie zoomu 50x z Galaxy Note'a 20 Ultra (teleobiektyw 5x) i Galaxy S21 Ultra (teleobiektyw 10x).

Jak widać, wzrost szczegółowości względem poprzedniej generacji jest zauważalny.

Trzeba jednak pamiętać, że Galaxy S21 Ultra wszystkie wartości pomiędzy 0,6x, 1x, 3x i 10x także realizuje cyfrowo. Za zoom w zakresie od 3,1x to 9,9x odpowiada pierwszy z teleobiektywów, który niekoniecznie jest w stanie wypełnić tak dużą lukę.

Poniżej porównanie zoomu 9,9x (przybliżenie cyfrowe z pierwszego teleobiektywu) i 10x (przybliżenie optyczne z drugiego teleobiektywu).

Jak widać, druga fotka jest dużo lepszej jakości. Z moich obserwacji wynika, że zoomowanie na poziomie 7-9x lepiej sobie odpuścić i zamiast tego zastosować przybliżenie mniejsze lub większe.

Niemniej wciąż nie mogę wyjść z podziwu, że mieszczący się w kieszeni smartfon jest stanie zapewnić tak duży rozstrzał w kątach widzenia obiektywów. Z jednego miejsca można uwiecznić zarówno całą panoramę miasta, jak i wskazówki na wierzy zegarowej. Rewelacja.

Przyjemnym efektem ubocznym zastosowania obiektywu o fizycznie bardzo długiej ogniskowej jest płytka głębia ostrości, która przekłada się na silne rozmycie tła podczas fotografowania obiektów oddalonych o kilka metrów.

Poniżej fotki zrobione z tego samego miejsca obiektywem ultraszerokokątnym oraz teleobiektywem 10x.

Jak wspomniałem, powstały efekt bokeh jest naturalny i realizowany optycznie, a nie cyfrowo. Dzięki temu Galaxy S21 Ultra pozwoli robić piękne portrety z ciasnym, rozmytym tłem.

Samsung niespecjalnie to komunikuje, ale aparat z obiektywem ultraszerokokątnym dostał autofokus, dzięki czemu potrafi łapać ostrość z bardzo małych odległości.

Co ciekawe, po zbliżeniu aparatu do jakiegoś obiektu smartfon sam przełącza się na dodatkowy obiektyw.

W S20 Ultra zoomowanie było trudne, bo - jak wiadomo - im węższy kąt widzenia, tym trudniej o stabilny kadr, gdy trzyma się telefon w dłoni. Przy dużym zoomie najmniejszy ruch dłoni sprawia, że fotografowany obiekt może całkowicie wylecieć z kadru.

Co prawda późniejsze aktualizacje oprogramowania mocno sytuację poprawiły, ale w Galaxy S21 Ultra rozwiązane jest to jeszcze lepiej.

Przy przybliżeniu powyżej 30x aktywowana jest funkcja Zoom Lock, która cyfrowo stabilizuje kadr. Działa to znakomicie, co doceniam zimą, gdy o drżące dłonie nietrudno.

Kolejna nowość to funkcja Perspektywa reżysera, która podczas filmowania wyświetla podgląd z trzech obiektywów aparatu głównego oraz - opcjonalnie - aparatu przedniego. Bardzo ułatwia to zoomowanie podczas kręcenia filmu, bo jeszcze przed wyborem obiektywu widzę, jaki kadr uzyskam.

Miło, że Samsung zrobił użytek z mocy Exynosa 2100, która pozwala mu na obsługę 4 aparatów jednocześnie.

Samsung chwali się, że Galaxy S21 Ultra dostał bardziej czułą matrycę, która zapewnia lepsze działanie trybu nocnego. Dokładnymi testami zajmę się w kolejnych dniach, ale strzeliłem na szybko fotkę porównawczą, by sprawdzić, czy faktycznie jest jakaś zmiana.

To zdjęcie zrobione Galaxy S21 Ultra w automacie w niemal kompletnej ciemności, w której gołymi oczami nie widziałem nic:

A to porównanie działania trybu nocnego z Galaxy Note'em 20 Ultra:

Note zastosował bardzo agresywne filtry odszumiające, co przełożyło się na mocno rozmydlone zdjęcie. S21 Ultra zachował więcej szczegółów i bardziej naturalny, choć jednocześnie mniej atrakcyjny balans bieli.

Jak jednak wspomniałem, to tylko jedna fotka. W kolejnych dniach przyjrzę się trybowi nocnemu w innych sceneriach.

A poniżej obszerniejsza galeria zdjęć, które zrobiłem w ciągu pierwszej doby.

[b][url=https://mega.nz/folder/dcJzzKKY#0N7GG6HlJvl7SCbop09DGg]Pobierz zdjęcia w pełnej rozdzielczości.[/url][/b]

Rodzina Galaxy S21 to pierwsze smartfony z zatopionym w ekranie czytnikiem Qualcomm 3D Sonic Sensor. Ten - według deklaracji producenta - jest o 77 proc. większy o i 50 proc. szybszy.

Potwierdzam - w porównaniu z Note'em 20 Ultra czytnik działa szybciej (ciężko oderwać palec na tyle szybko, by nie został rozpoznany) i ma większą tolerancję na różne ułożenia palca. Nie jest to jakaś gigantyczna przepaść jakościowa, ale czuć poprawę.

Nie żeby Galaxy S21 Ultra grał źle. Dźwięk jest głośny, klarowny i czuć co nieco głębi. Sęk w tym, że to poziom, w którym Samsung tkwi od kilku lat, a konkurencja nie śpi.

Do mięsistego dźwięku z iPhone'a 12 czy nawet Xiaomi Mi 10 Pro samsung nie ma nawet startu. A szkoda, bo na usprawnienia w tym aspekcie liczyłem najbardziej.

Galaxy S21 - podobnie jak iPhone 12 - dostarczany jest w uszczuplonym opakowaniu, w którym zabrakło zasilacza oraz słuchawek. Samsung zasłania się oczywiście ekologią i argumentem "ludzie i tak mają już ładowarki".

Problem w tym, że S21 ma w zestawie przewód USB-C - USB-C. Jeszcze 2 lata temu do Galaxy S10 dokładany był natomiast przewód USB-C - USB-A. Efekt? Nowy kabel jest niekompatybilny ze starym zasilaczem.

Jeśli więc ktoś przesiądzie się po 2 latach na flagowca tej samej marki - co jest przecież realnym scenariuszem - będzie musiał albo używać starego przewodu (który po takim czasie może być już zniszczony), albo zakupić nowy zasilacz. To może wywoływać niesmak, gdy mowa o telefonie za prawie 6000 zł.

Natknąłem się na opinie, że Galaxy S21 powinien się nazywać Galaxy S20s. Coś w tym jest, bo nie ma tu w zasadzie żadnych przełomowych rozwiązań. Samsung usprawnił jedynie to, co było, ale w mojej ocenie tyle wystarczy.

Galaxy S20 Ultra to przecież bardzo dobry telefon, któremu brakowało kilku szlifów. To, co zbierało głosy krytyki - słaby autofokus, brudząca się obudowa czy kiczowaty napis "100x Space Zoom" - odeszło w niepamięć. To, co było dobre, zostało i doczekało się ulepszeń po stronie zarówno sprzętu, jak i oprogramowania. Czego chcieć więcej? No, poza niższą ceną...

Oczywiście doba testów to za mało, by rozpisać się na temat wydajności czy baterii, więc tego typu kwestiami zajmiemy się w kolejnych dniach.

Zobacz także: